"Alexandre Dumas concoctant une bouillabaisse de personnages" (από το fr.wikipédia.org)

Sunday 28 October 2007

Άντε ρε, HACCP από δω!

.

ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ:
Ψυγείο-προθήκη σε συνοικιακό υποκατάστημα αλυσίδας σουπερμάρκετ ελληνικών συμφερόντων (δεν νομίζω να τους έχουν εξαγοράσει αυτούς ακόμα), κάπου στην Αττική: αρχές Οκτωβρίου 2007.

Ως συνήθως, η φωτογραφία είναι σε αρκετά μεγάλη ανάλυση ώστε, αν κάνετε κλικ πάνω της, να μεγεθυνθεί σε ικανοποιητικό βαθμό. Είναι λίγο κουνημένη και ασταθής διότι η λήψη έγινε στα μουλωχτά, ή λάθρα (surreptitiously, που λένε κι οι Άγγλοι).

Σβησμένες είναι οι ετικέτες που θα μπορούσαν να επισημάνουν την ταυτότητα του σουπερμάρκετ (ετικέτες με τιμές και barcodes, αλλά και οι ετικέτες με την εμπορική επωνυμία μίας από τις μάρκες κοτόπουλου, διότι αποτελεί εμπορική αποκλειστικότητα της αλυσίδας αυτής). Οι υπόλοιπες ετικέτες ("Μιμίκος", λ.χ.) παραμένουν εμφανείς διότι η τελευταία εταιρεία έχει πανελλήνια διανομή.

ΣΧΟΛΙΟ:
Η αταξία του ψυγείου δεν μας αφορά. Αφορά τους πελάτες που ανασκαλεύουν, τον νεαρό που το στοκάρει και τον Διευθυντή του Υποκαταστήματος που το επιβλέπει.

Μας τράβηξαν όμως την προσοχή τα συγκεκριμένα αντικείμενα που επέλεξαν να τοποθετήσουν στην προθήκη και η διάταξη με την οποία επέλεξαν να τα θέσουν. Και εδώ δεν αναφερόμαστε στους πελάτες.

Έχουμε και λέμε: με κόκκινο έχουμε επισημάνει τα ωμά κρέατα. Θα διαπιστώσετε ότι υπάρχουν δύο περιοχές με ωμά κοτόπουλα ή ωμά τεμάχια από κοτόπουλο. (Προς σχολαστικούς: το κοτόπουλο θα έπρεπε να είναι μαρκαρισμένο με κίτρινο, το χρώμα που πρέπει να έχουν οι σανίδες κοπής πουλερικών και οι λαβές των ανάλογων μαχαιριών στα κρεοπωλεία. Όμως, επειδή και το ψυγείο είναι σε χρώμα κίτρινο-κρεμ, η επισήμανση με κίτρινο δεν φαινόταν καλά). Αν κοιτάξετε προσεκτικά, θα δείτε στο πάνω μέρος της φωτογραφίας άλλο ένα ράφι με ωμό μοσχάρι ή χοιρινό. Συνολικά, τρεις εστίες τοποθέτησης ωμών κρεάτων.

Με μπλε έχουμε επισημάνει τα επεξεργασμένα, ημι-έτοιμα προϊόντα κρέατος (παναρισμένα, προ-τηγανισμένα φιλέτα κοτόπουλου, «προϊόντα θερμικής κατεργασίας»).

Με πράσινο έχουμε επισημάνει τις μπυρίτσες (λας θερβεθίτας κατά τους Ισπανούς).
.
Άλλα δεδομένα από τη φωτογραφία:
1.
τα δύο πάνω ράφια έχουν εμφανή κλίση προς τα κάτω (πρέπει να «μοστράρουν» το προϊόν, τι να κάνουμε;)
2.
Στο τέλος τους, τα δύο πάνω ράφια έχουν ένα κενό (περίπου ενός cm), και μετά ακολουθεί ένα μεταλλικό ‘φιλετάκι’ πάνω στο οποίο είναι κολλημένες οι ετικέτες με τις τιμές.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ:
1.
Οποιαδήποτε ποσότητα αίματος διαρρεύσει ή στάξει από τα ωμά κρέατα θα καταλήξει είτε πάνω στα ημι-έτοιμα προϊόντα, είτε πάνω στις μπύρες. Η κλίση των ραφιών προς τα εμπρός και η βαρύτητα θα φροντίσουν γι αυτό.

2.
Δευτέρα και Πέμπτη, όταν καταφθάνει η παραγγελία με τα ολόκληρα κοτόπουλα και γεμίζει το ψυγείο, είναι εύλογο να υποθέσουμε ότι κάποια από τα ωμά κοτόπουλα θα τοποθετηθούν δίπλα-δίπλα με τις φιάλες της μπύρας.
Πώς είπατε; Σαλμονέλα;
.
Πώς λέγεται αυτό που παθαίνουν οι κακόμοιρες οι φιάλες στις δύο παραπάνω περιπτώσεις;
Ε-π-ι-μ-ό-λ-υ-ν-σ-η (cross-contamination).
.
Δηλαδή, κάτι που θεωρείς σχετικά καθαρό, που θα χειριστείς και θα καταναλώσεις ως έχει (ακόμα κι από το μπουκάλι), ούτε θα το πλύνεις, ούτε θα το μαγειρέψεις, μπορεί κάλλιστα να είναι μολυσμένο με παθογόνους μικροοργανισμούς ωμού κρέατος. Οι οποίοι μικροοργανισμοί, θυμίζω, κάθονται εκεί στο γυαλί ολίγον νωθροί, διότι η χαμηλή θερμοκρασία δεν τους βολεύει. Μόλις εσύ πιάσεις το μπουκάλι και το πάρεις μαζί σου, αυτοί θεριεύουν στα χεράκια σου και πάνω στο γυαλί, μιας και τώρα έχουν τις δύο ιδανικές συνθήκες για να πολλαπλασιαστούν: υψηλή θερμοκρασία και υγρασία (το μπουκάλι, μόλις βγει απ’ το ψυγείο, «ιδρώνει»). Κι όλα αυτά, εξαιτίας της επιπολαιότητας κάποιων.

Θες μπυρίτσα, είπες; Ξαφνικά δεν φαίνεται και τόσο δελεαστική, ε;

Όποιος έχει δουλέψει σε εστιατόριο γνωρίζει ότι το ωμό κρέας αποθηκεύεται έτσι ώστε να μην μπορεί να στάξει πουθενά και να μην επιμολύνει τίποτα (όπως λ.χ. το τζατζίκι που βρίσκεται σ’ ένα 10κιλο ξεσκέπαστο δοχείο στο αποκάτω ράφι). Ακόμα και σπίτι σου, αν την πατήσεις μία φορά, μετά μαθαίνεις. Αν, λοιπόν, το εστιατόριο δεν έχει χωριστό ψυγείο για τα κρέατα, εσύ βάζεις το ωμό κρέας στο πιο χαμηλό ράφι (άβολο για τη μεσούλα σου, αλλά βολικό για το κρέας, μία και τα κάτω ράφια έχουν περισσότερη ψύξη: ο θερμός αέρας πάει προς τα επάνω). Ακόμα κι εκεί χαμηλά, το τοποθετείς σε ένα σκεύος που θα «πιάσει» τυχόν διαρροές, συνήθως ένα βαθύ ανοξείδωτο ταψί φούρνου. Δηλαδή, προλαμβάνεις και δεν αφήνεις τίποτα στην τύχη.

Μα, τα πακέτα της φωτογραφίας δεν στάζουν. (λέει ο συνήγορος του διαβόλου)
Σωστό, σε εργαστηριακές, ιδανικές συνθήκες. Είναι όμως εύθραυστα και εύθρυπτα. Έχετε κάνει καθόλου χάζι στην πίσω πλευρά των σουπερμάρκετ να δείτε πώς τα ξεφορτώνουν; Πολύ un-glamorous θέαμα.
.
Και τι να κάνουν οι υπεύθυνοι; Τον πελάτη πάνε να εξυπηρετήσουν. Εσύ δηλαδή δεν γουστάρεις μία παγωμένη; (ρωτά ο συνήγορος του διαβόλου)
Να βρουν ξεχωριστό ψυγείο. Πώς δηλαδή έχουν δίπλα στα ταμεία άλλο ψυγείο για τα αναψυκτικά και ακόμα άλλο για τα παγωτά (ναι, ακόμα και τώρα, κοντά Νοέμβρη μήνα);

Εγώ γουστάρω μία παγωμένη as much as the next gal/guy. Δεν γουστάρω όμως παρόμοιες, απαράδεκτες συνθήκες φυλαξής της τριγύρω από τέτοια, υπερβολικά ωμή και αιμάσσουσα, παρέα.
Oh many a peer of England brews
Livelier liquor than the Muse
And malt does more than Milton can
To justify God's ways to man.
.
A. E. Housman (1859–1936),
A Shropshire Lad "The Welsh Marches".
.
.
.

Sunday 21 October 2007

Translata machinae, erratοrum plena sunt

(ή αλλιώς, μεταφρασθέντα μηχανής, λαθών πλήρη εισί)


Τσίλι: μπορέστε να θερμάνετε επάνω τη ζωή φύλων
σας επίσης, λόγω capsaicin - η ουσία που δίνει το
λάκτισμα στα πιπέρια, ξυστρίζει και άλλα πικάντικα
τρόφιμα. Προκαλώντας την απελευθέρωση των
endorphins, capsaicin είναι επομένως μια χημική
ουσία feelgood για τον εγκέφαλό σας! Υποκινεί
επίσης τις καταλήξεις νεύρων και αυξάνει το
ποσοστό καρδιών σας. ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ: εάν
τεμαχίζετε τα τσίλι οι ίδιοι - σιγουρευτείτε
ότι πλένετε τα χέρια σας πολύ πολύ λεπτομερώς – heh
(οι επισημάνσεις με κόκκινο, δικές μας)


ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ:
http://www.#.net/?p=808&akst_action=share-this/el/
Όπου #, έχει διαγραφεί μία λέξη.

ΣΧΟΛΙΟ:
Απ' ό,τι φαίνεται, οι μηχανές (PC) και οι μεταφράσεις τους έχουν ακόμα περιθώριο βελτίωσης.
.
.
.

Saturday 20 October 2007

Ευχαριστίες

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους παρακάτω bloggers που προσέθεσαν τα Errata Culinaria στην προμετωπίδα τους:

tavola bianca
http://tavolabianca.blogspot.com/


Food Junkie not Junk Food
http://jodimop.wordpress.com/
.
.
.

Sunday 14 October 2007

Δημοσιογραφική Ακεραιότητα (integritas scriptorum), 2 από 2

.
Το κείμενο που παρέδωσες στο περιοδικό περνάει από την επιμέλεια μίας καθ' όλα άριστης και ευσυνείδητης φιλολόγου με λαμπρές εγχώριες σπουδές, η οποία σου απαλείφει και τα 34 ελληνικά λάθη που υπάρχουν (12 από τα οποία θα έβρισκε και ο ορθογραφικός διορθωτής του Word τον οποίο έχεις απενεργοποιημένο «γιατί δεν σου αρέσουν αυτές οι κατσαρές κόκκινες γραμμές κάτω από κάθε λέξη»). Επίσης, όταν τα παρακάτω (ενδεικτικά) ζευγάρια λέξεων χρησιμοποιούνται λάθος: ότι-ό,τι, παράληψη-παράλειψη, γίνετε-γίνεται, ψήνετε-ψήνεται, τότε γνωρίζουμε ότι η επιμελήτρια ήταν άρρωστη ή, για λόγους ανωτέρας βίας, δεν πρόλαβε να χτενίσει το κείμενό σου.

Βέβαια, η επιμελήτρια κατέχει κι ένα Proficiency από τα 17 της, και ξέρει και λίγα αγγλικούλια διότι δίδασκε ιδιαίτερα αγγλικών σε παιδάκια του δημοτικού ώστε να βγαίνει το νοίκι όσο σπούδαζε Ιστορία στη Φιλοσοφική. Όμως, τώρα η επιμελήτρια είναι ετών 37, και τα αγγλικά της έχουν χαθεί στην αχλύ του πανδαμάτορος χρόνου. Δεν ξέρει (και δεν είναι δουλειά της να ξέρει) αρκετά αγγλικά για να διακρίνει λ.χ. ότι στο κείμενό σου αγνοείς τη σημασία του trimming ως ‘ρετάλι, απολειφάδι κοπής κρέατος’ και την ξέρεις μόνο ως ‘γαρνιτούρα, παρελκόμενο, συνοδευτικό’.

Μέσα στις επόμενες δύο μέρες, έχεις φτάσει στο σημείο να μη θυμάσαι καν τι κείμενο έχεις παραδώσει σε ποιο περιοδικό. Πόσο μάλλον όταν σου έρχεται ο σβούγκος από τα Errata Culinaria (ΕC) για ένα κείμενο που έγραψες πριν από 3 ή 4 μήνες. Τότε, κατηγορείς τα EC για εμπάθεια και σκοπιμότητες. Τις δικές σου προχειρότητες όμως δεν τις βλέπεις.

Το άρθρο από τα EC κάνει και 1-2 μήνες ακόμα να φτάσει στα μάτια του Διευθυντή Έκδοσης (είναι busy, βλέπεις, και παρόλο που του το πρόφτασαν οι άλλοι freelancers του περιοδικού, αυτός δεν πρόκαμε να το δει νωρίτερα), ο οποίος σε αδειάζει νίπτων τας χείρας του, δημοσιεύοντας σε ένα σημειωματάκι με εννιαράκια γράμματα-ψείρες (πάντα σε αριστερή σελίδα, κάτω-κάτω, στη ζώνη του λυκόφωτος και της ελάχιστης δυνατής αναγνωσιμότητας) ότι το περιοδικό δεν λογοκρίνει τη δουλειά των συντακτών και συνεχίζοντας με ατομική συντακτική ευθύνη, ελευθερία του λόγου, δημιουργική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία, venceremos, και άλλα άσχετα με την ουσία φληναφήματα.

Η ζωή όμως συνεχίζεται, και η επαγγελματική σου σχέση με τα περιοδικά παραμένει (παραδόξως, αναμενόμενα - ποιος ξέρει;) άρρηκτη. Εσύ σταματάς πλέον να υπογράφεις τα άρθρα τα οποία ως τώρα ξεπατίκωνες με το copy-paste (κακομετάφραζες και μετά πάσαρες για δικά σου), δεν πας πια καν στο Google για την έρευνά σου (όποια «έρευνα» κι αν ήταν αυτή), και απλά αναφέρεις στην αρχή του άρθρου το χειρονιπτικό και ευθυνοφοβικό «Επιμέλεια κειμένου Αιμιλία Τρεχαγυρευοπούλου». «Επιμέλεια», ώστε να μη μπορούν καν να σε ελέγξουν ή να σε κατηγορήσουν για πρόχειρη ή λανθασμένη μετάφραση. Στο τέλος του άρθρου, κοτσάρεις και μία ασαφέστατη βιβλιογραφία του τύπου:

« Πηγές:
-Encyclopaedia Voracitatis
-Τσελεμεντές
-nostimotsoukaliasmata.gr
-kardiopatheia.gr
-adynatiste.com
-giatroistoselidoula.com»
(επινοήματα δικά μας και τυχαίες οι διευθύνσεις αυτές)

από πηγές που δεν έχεις αναφέρει καθόλου μέσα στο κείμενο, κι έτσι καθάρισες, μιας και δεν μπορούν να σε κατηγορήσουν για ξεπατίκωμα ή λογοκλοπή. Αυτό τώρα υποτίθεται ότι είναι «δημοσιογραφία σε περιοδικού του ειδικού τύπου», ενώ δεν είναι τίποτ’ άλλο παρά «λίθοι, πλίνθοι, κέραμοι, ατάκτως ερριμμένοι».


Πουθενά δε φαίνεται η διαφορετική γεύση και διαχωριστική γραμμή μεταξύ των πληροφοριών που άντλησες από τις πηγές και της δικής σου προσωπικής συνεισφοράς. Στις δημοσιογραφικές σχολές δεν διδάσκουν πλέον από την πρώτη μάλιστα εβδομάδα τον διαχωρισμό μεταξύ ειδήσεων (γεγονότων) και σχολίου (προσωπική πινελιά του συντάκτη);

Ο αρχισυντάκτης σου δέχεται τη μπαγαποντιά: στο κάτω-κάτω αυτός δίνει το imprimatur-'τυπωθήτω' και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Η σχετική νοοτροπία πίσω από αυτή την απόφαση είναι "Πολλοί θα το διαβάσουν, λίγοι θα το καταλάβουν," είτε "Έλα τώρα! Από τους 100 που μας διαβάζουν, πάντα θα υπάρχει ένα 5% παραπονούμενων. Όταν οι παραπονούμενοι φτάσουν το 15%, τα ξαναλέμε." Μην απορείς. Εδώ, ο αρχισυντάκτης σου έχει φτάσει στο σημείο να δέχεται και να δημοσιεύει ταξιδιωτικά σου άρθρα για ξένες χώρες στα οποία δεν λες κουβέντα για το φαγητό των χωρών αυτών. (Θυμίζω ξανά ότι το περιοδικό είναι μαγειρικό.) Τι έγινε; Στα Μακντόναλντς, στα Friday's, στα Applebee's, και στο μπουφέ των Kempinski την έβγαζες; Αν ναι (θεμιτό), γράψε κάτι για τα Buffalo chicken wings, ρε γαμώτο. Αν δεν ήξερες τι ήταν αυτό που έτρωγες από την ψευδο-Κοντινεντάλ ξενοδοχειακή κουζίνα, γράψε για τις φοβίες του τουρίστα που αντιμετωπίζει το παράξενο φαγητό της ξενιτιάς. Τουλάχιστο έτσι θα βγει ένα άρθρο έντιμο και με προσωπική άποψη.

Πρέπει δηλαδή η προχειρότητα της επαγγελματικής εστίασης (πολύ ωραίο το σχετικό post του Αθήναιου εδώ) να αντανακλάται και στα μαγειρικά (και φερόμενα ως ειδικά και ειδικευμένα) έντυπα; Νισάφι πια! Επαγγελματισμό, δεν; Σεβασμό στον αναγνώστη, δεν;

----------------
Για την παραγωγή μαγειρικών άρθρων στον Τύπο έχουν σχολιάσει (μετά το post μας) πολύ εύστοχα οι δύο Ανώνυμοι και ο Σκύλος της Βάλια Κάλντα εδώ.
.
.
.

Sunday 7 October 2007

Δημοσιογραφική Ακεραιότητα (integritas scriptorum), 1 από 2

.
Σου ανέθεσαν να γράψεις ένα άρθρο στο μαγειρικό περιοδικό όπου εργάζεσαι. Ας πούμε ότι το θέμα είναι «πρόσθετα τροφίμων». Πέρασε ο Αύγουστος, είχαμε και την αναστολή της χρήσης του E 128 ως χρωστικής τροφίμων, ακόμα και τα μπουκάλια του κέτσαπ διατυμπανίζουν τι καλό που είναι το λυκοπένιο, δεκάδες παρασκευάσματα διεκδικούν τα πρωτεία στην περιεκτικότητα σε φυτικές στερόλες, και το κοινό διψά για food science.

Κατ’ αρχήν, είσαι δημοσιογράφος και όχι τεχνολόγος ή χημικός τροφίμων. Όμως, το άρθρο θα πρέπει να το παραδώσεις. Ο αρχισυντάκτης δεν χαμπαριάζει τα περί αρμοδιότητας, επιστημονικής ειδίκευσης, κλπ.

Τι θα κάνεις; Σχετικό βιβλίο αναφοράς δεν έχεις, οπότε πρέπει να ανατρέξεις σε άλλες πηγές. Πας στον πασίγνωστο πλέον Γούγλη (και είναι ντροπή η λέξη «Ελλάδα» στο Google να εμφανίζει 22.000.000 ευρήματα ενώ στο find.in.gr να εμφανίζει 1.400.000 ευρήματα, δηλαδή 15 φορές λιγότερα – είπατε τίποτα;) και αρχίζεις την αναζήτηση. Στα ελληνικά οι σχετικές σελίδες σου πέφτουν «βαριές», μια και είναι από πανεπιστημιακά τμήματα και «τι εννοεί ότι δεν μπορεί ο υπολογιστής μου να διαβάσει αρχεία pdf, ε;»

Ανατρέχεις λοιπόν στην αγγλική γλώσσα. Εκεί, κάνεις το λάθος και πληκτρολογείς “food additions” αντί για “food additives” επειδή έχεις ξεχάσει τη διαφορά μεταξύ πρόσθεσης, προσθήκης και χημικού πρόσθετου, οπότε η αναζήτησή σου είναι αναξιόπιστη εξ αρχής. Αρκετά ευρήματα σε οδηγούν σε διαγραμμένες σελίδες ή σε λάθος διευθύνσεις, οπότε χάνεις πολύτιμο χρόνο (tempus fugit, ρε γαμώτο). Βρίσκεις και 1-2 ευρήματα που μπορεί να σ’ ενδιαφέρουν, αλλά πολλές οι σελίδες, βρε παιδί μου, οπότε σταματάς στη 2η ή την 3η δεκάδα αποτελεσμάτων που βγαίνουν ανά οθόνη. Έχεις και προθεσμίες να σε πιέζουν για τα άλλα 1-2 περιοδικά στα οποία εργάζεσαι part-time, είναι κι αυτό το αρθράκι που πρέπει να γράψεις για το διαφημιστικό φυλλάδιο του βουτύρου μάρκας «Last Tango in Paris», κι έρχεται καπάκι και το SMS που λέει ότι έχεις έκτακτο μίτινγκ, και δεν συμμαζεύεται.

Όλα αυτά κι άλλα πολλά οδηγούν σε ένα πρόχειρο και απλά διεκπεραιωτικό αποτέλεσμα που η χρήση του copy-paste από τα αγγλικά και η πρόχειρη μετάφραση το φέρνουν στα όρια της «ξεπέτας». Όταν έκανες το copy-paste δεν κράτησες καν τις διευθύνσεις των ιστοσελίδων απ’ όπου «δανείστηκες» το υλικό. Δεν είχες το νιονιό να κρίνεις την αξιοπιστία των ιστοσελίδων δανεισμού σου. Αν είχες νιονιό, θα έβλεπες ότι δύο από αυτές περιέχουν σχολικές εργασίες δύο 14χρονων από το Κάνσας για το μάθημα της Οικιακής Οικονομίας. Το αντικείμενο «χημικά πρόσθετα» δεν το κατέχεις, οπότε δεν έχεις τη διαίσθηση να σου λέει «κάτι δεν μου πάει καλά εδώ» ώστε να γυρίσεις και να το επιβεβαιώσεις ή να το τσεκάρεις. Να γυρίσεις πού, άλλωστε; Πάνε οι πηγές σου, χάθηκαν. Συγχαρητήρια: οι ανακρίβειες των δύο 14χρονων διαιωνίζονται στο κείμενό σου, ενισχυμένες και από την προχειρότατη μετάφρασή σου που αυτοσχεδιάζει αποδίδοντας το carbon dioxide ως 'διόξινο άνθρακα' αντί για 'διοξείδιο του άνθρακα'. Και πού να πας παρακάτω στο monosodium glutamate. Εκεί να δεις τι έχεις να πάθεις!

Παραδίδεις λοιπόν το κείμενό σου και τρέχεις ασθμαίνουσα ν’ αποτελειώσεις το "αυθεντικό ιταλικό" μενού για την τραττορία του κουμπάρου σου όπου είσαι consultant (αμισθί λόγω κουμπαριάς -- consigliere αν προτιμάτε το ιταλικό) γιατί ουρλιάζει και ωρύεται ο τυπογράφος του. Λόγω βιασύνης, μπερδεύεις το cozza (‘μύδι’) με το cazzo (‘π****ος’) και το στέλνεις ως έχει στο τυπογραφείο στο κάτω-κατω, δυο παλιοφωνήεντα σκάντζαρες, εσύ 6 μήνες έμεινες Ιταλία όταν γύριζες με Interail, έπρεπε δηλαδή να μάθεις όλες τις βρωμοκουβέντες; καταφέρνοντας έτσι να γίνεσαι περίγελως του κάθε πελάτη που ξέρει λίγα ιταλικά. Πάλι καλά, διότι το φαγητό του κουμπάρου είναι χάλια – ας γελάσει λίγο το χειλάκι του εφ’ άπαξ πελάτη, αφού δεν πρόκειται να ξαναπατήσει στο μαγαζί.

to be continued...

Friday 5 October 2007

Ευχαριστίες

.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους παρακάτω bloggers που προσέθεσαν τα Errata Culinaria στην προμετωπίδα τους:

Συνιστολόγιο
http://synistologio.wordpress.com/
κάτω από τον τίτλο «Ιστολογοσύνη» (περιοδικές εμφανίσεις – η λίστα είναι κυλιόμενη)

taparaponasas stoMIXER
http://rodiat7.blogspot.com/
Κάτω από τον τίτλο Σαφάρι στα blogs και μετά κάτω από την επικεφαλίδα E Latin - E Greek

Κουζινολαγνεία
http://eatingoutingreece.blogspot.com/
.
.
.