αλουέ ζε τε πλυμεραί

Κάπου στη γαλλική κουζίνα υπάρχει κάτι που το λένε σιμπουλέ, κι έχει και κλαράκια.

ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ:
Μηναίο περιοδικό φαγητού και ευζωίας, τεύχος Δεκεμβρίου 2005, σελίδα 141.

ΣΧΟΛΙΟ:
Ψάχνοντας σε γαλλικά λεξικά, βρίσκουμε τη λέξη ciboulot (προφορά 'σιμπουλό' και ερμηνεία 'κεφάλα, κούτρα, τσερβέλο, νιονιό') και την έκφραση se creuser le ciboulot, ΄στύβω το μυαλό μου, σπαζοκεφαλιάζω'.

Κοντά στο ciboulot υπάρχει το ciboulette ή και civette, με το επιστημονικό όνομα allium schoenoprasum, σχοινόπρασο η (σπανιότερα) πρασάκι στα ελληνικά.
Για τους παρεπιδημούντες ή παρεπιδημήσαντες εν Εσπερία λέγεται chives (αγγλικά), Schnittlauch (γερμανικά), erba cipollina ή cipollina (ιταλικά), cebollino (ισπανικά) και gräslök (σουηδικά). Παραπομπή: http://fr.wikipedia.org/wiki/Ciboulette_%28botanique%29

Αλλά γιατί 'σιμπουλέ' στην προφορά και στη μετεγγραφή στα ελληνικά; Δύο t και ένα τελικό e τσάμπα πάνε;
Το τραγουδάκι που τα παιδάκια μαθαίνουν στην πρώτη τάξη των γαλλικών δεν λέει "αλουέτ" από το alouette;
Αυτή θα πρέπει να είναι και η διόρθωση στον τίτλο του post αυτού εδώ (the title of this here post).

ΔΙΟΡΘΩΣΗ:
Το σχετικό μυριστικό είναι το σιμπουλέτ ή σιβέτ.
Παρεμπιπτόντως, επτά σειρές πιο πάνω από το λανθασμένο "σιμπουλέ", η λέξη "διάταση" πρέπει ν' αντικατασταθεί από τη λέξη διάσταση.

Oh, Calcutta!

Kenneth Tynan (1927–1980), British theatre critic, 1969.
Revue title. From the French:

"Oh quel cul t'as" ('what a lovely arse you've got').

Εδώ, βέβαια, το τελικό -s στο γαλλικό κείμενο δεν προφέρεται :-)

.

.

.