"Alexandre Dumas concoctant une bouillabaisse de personnages" (από το fr.wikipédia.org)

Monday 3 September 2007

Τσούκου-τσούκου τα κουκούτσα 4

Τι έχουν να πουν για το θέμα φορείς ελέγχου τροφίμων από άλλες χώρες;
.
Ο Βρετανικός φορέας ελέγχου τροφίμων μας συμβουλεύει ότι 1-2 πυρήνες από βερίκοκο (το εσώτερο μαλακό μέρος, αυτό που προκύπτει αν σπάσουμε το σκληρό κουκούτσι του βερίκοκου) αποτελούν ασφαλή προς κατανάλωση ημερήσια ποσότητα, πράγμα που σημαίνει ότι οι σπόροι αυτοί είναι δυνητικά δηλητηριώδεις και απλά ο καταναλωτής πρέπει να ξέρει τι καταναλώνει και σε τι ποσότητες. Σχετική παραπομπή:
http://www.food.gov.uk/news/newsarchive/2006/apr/apricot
Νομίζω ότι η φράση "ασφαλής προς κατανάλωση ημερήσια ποσότητα" δηλώνει ότι:
  • τυχόν ίχνη κυανιούχων ενώσεων μεταβολίζονται
  • η πρόσληψη κυανίου μέσω τροφής δεν έχει αθροιστικό αποτέλεσμα (δεν είναι το ίδιο σαν να καταναλώνεις λ.χ. βαρέα μέταλλα) - με άλλα λόγια, μπορείς να ξαναφάς κουκούτσια βερίκοκου και αύριο, και ξανά μεθαύριο, χωρίς βλαβερές συνέπειες

Ο Αμερικάνικος Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) σε σχετικό έγγραφό του (http://www.cfsan.fda.gov/~dms/qa-ind5h.html) επιτρέπει την εισαγωγή αμυγδάλων στις ΗΠΑ εφόσον το ποσοστό πικραμύγδαλων (αυτά είναι που περιέχουν τις κυανιούχες ενώσεις) σε κάθε παρτίδα δεν ξεπερνά το 5%. Αναφορικά με τα παρασκευάσματα πολτών από αμύγδαλα και από άλλους παρόμοιους καρπούς, η συγκέντρωση υδροκυανίου, το οποίο φυσιολογικά απαντάται στους σπόρους αυτούς, δεν πρέπει να ξεπερνά τα 25 ppm (μέρη ανά εκατομμύριο).

Υπάρχει επίσης και το σχετικό έγγραφο της αρμόδιας Καναδικής αρχής
http://www.hc-sc.gc.ca/ewh-semt/pubs/water-eau/doc_sup-appui/cyanide-cyanure/index_e.html το οποίο επισημαίνει ότι κυανιούχες ενώσεις απαντώνται σε τρόφιμα, και απλά συμβουλεύει όρια στην κατανάλωση ορισμένων τροφών. (Προσέξτε, αν θέλετε, το καναδικό cheek-to-cheek αγγλικών και γαλλικών ακόμα και σε ιντερνετικές διευθύνσεις - είδες τι πρέπει να κάνεις όταν πρέπει να διατηρήσεις ισορροπίες;)

Ο δικός μας ΕΦΕΤ περί άλλων τυρβάζει (ενδεικτικό είναι το ότι στην ιστοσελίδα του δεν υπάρχει καν η δυνατότητα αναζήτησης [search] – τουλάχιστο δεν την βρήκα εγώ στα 10 λεπτά που έψαχνα) και απλά νοιάζεται για τις αρμοδιότητες που το Κράτος (ορθώς ή όχι, δε γνωρίζω) του αφαιρεί για να τις δώσει στο Υπουργείο Γεωργίας.

Ενδεικτικό της κατάστασης είναι το ότι αν χρειαστεί να βγει ο (νυν) Πρόεδρος του ΕΦΕΤ μπροστά στα τηλεοπτικά ματσούκια και μαρκούτσια, θα του δοθούν 15 δευτερόλεπτα στον αέρα (με πολλά περισσότερα δευτερόλεπτα να καταλήγουν στο delete bin της μονταζιέρας). Ο πρώην Πρόεδρος, όμως, θα τύχει διπλάσιας και τριπλάσιας τηλεοπτικής έκθεσης και περισπούδαστα θα εκθέσει (πάντα με μειλίχια, μελίρρυτη και ευφημιστική διατύπωση) το τι θα έπρεπε να γίνει, το τι γίνεται σε άλλες χώρες, το ποια είναι η καθιερωμένη διαδικασία κλπ κλπ. Επιμελώς, αποφεύγει να μας πει γιατί επί θητείας του δεν έπραξε αυτά που τώρα κηρύττει και ευαγγελίζεται.

---------------------------

Συνοψίζουμε (απλουστεύοντας) την όλη ιστορία με τα κουκούτσια και το υδροκυάνιο:

Ό,τι έκαμε η Α (παρουσιάζοντας τη συνταγή) ήταν καλά καμωμένο.

Η Β, συνεπικουρούμενη και από τις γνώσεις της στη χημεία, επιτέθηκε στην Α δείχνοντας υπερβάλλοντα ζήλο και το τράβηξε πολύ το θέμα, όσο αφορά στον κίνδυνο για τη δημόσια υγεία. Στην πορεία, η Β παρέβλεψε (κάτι που δεν έπρεπε, εφόσον γνωρίζει χημεία) ότι κυανιούχες ενώσεις υπάρχουν μπόλικες στη φύση και στα τρόφιμά μας. [Υδροκυάνιο ανιχνεύεται ακόμα και στο αίμα των καπνιστών, ως προϊόν του μεταβολισμού της νικοτίνης.]

Τα υπόλοιπα σχόλια της Α ("εγώ κρίνομαι από τα 250 άτομα που ταΐζω κάθε μέρα", καθώς και κάποιες εμπειρίες της από τηλεοπτικά γυρίσματα με τη Β) δεν αφορούν τα Errata Culinaria.

Η δική μου γνώμη είναι ότι ακόμα και 1-2 νεροπότηρα από το λικέρ της Α να καταναλώσεις, η δηλητηρίαση από υδροκυάνιο δεν αποτελεί άμεσο και απτό κίνδυνο. Η μέθη και τα παρεπόμενά της, ναι.

Όσο για τη βιταμίνη Β17 (γνωστή και ως αμυγδαλίνη) την οποία δεν συζητήσαμε καθόλου, η Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία, σε σχετικό άρθρο-ανασκόπηση, μας λέει ότι η ουσία αυτή μόνο αντικαρκινική δεν θεωρείται πλέον, παρά την δημοτικότητά της μεταξύ 1950 και 1970 ως αντικαρκινικό παρασκεύασμα.

Και μια και η όλη φασαρία ξεκίνησε για τα κουκούτσια του βερίκοκου, ας κλείσουμε με ένα σχετικό Τουρκικό γνωμικό:

Βundan iyisi Şam'da kayısı


Κατά λέξη: 'Το μόνο καλύτερο απ' αυτό είναι ένα βερίκοκο απ' τη Δαμασκό'
Μεταφορικά: 'Καλύτερα δεν γίνεται'

Kαλό χειμώνα να έχουμε (ολσούν)!

.

.

.

2 comments:

Heleni said...

Μπράβο Ερράτα! Χαρά στην υπομονή σου!!! Πολύ ενδιαφέρουσα η ανάλυση. Δεν ξέρω ποιές ήταν οι κυρίες Α και Β (αν και μία, τη Β, μπορώ, νομίζω, να την φανταστώ) αλλά έφτασες στην ουσία του...οινοπνεύματος. Κι εγώ φτιάχνω λικέρ με το εσωτερικό από το κουκούτσι του βερύκοκου - γίνεται κάτι σαν αμαρέτο - πολύ αρωματικό.

Errata Culinaria said...

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

Κάτι δεν μου πήγαινε καλά σχετικά με τους ισχυρισμούς της Β, οπότε έπρεπε να το ψάξω το θέμα. Τα 4 άρθρα μου συνολικά αποδείχτηκαν λίγο μεγάλα, αλλά τουλάχιστο έμαθα κι εγώ μερικά πράγματα τα οποία θέλησα να μοιραστώ μαζί σας.

Hasta la otra vez…