Άντε ρε, HACCP από δω!

.

ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ:
Ψυγείο-προθήκη σε συνοικιακό υποκατάστημα αλυσίδας σουπερμάρκετ ελληνικών συμφερόντων (δεν νομίζω να τους έχουν εξαγοράσει αυτούς ακόμα), κάπου στην Αττική: αρχές Οκτωβρίου 2007.

Ως συνήθως, η φωτογραφία είναι σε αρκετά μεγάλη ανάλυση ώστε, αν κάνετε κλικ πάνω της, να μεγεθυνθεί σε ικανοποιητικό βαθμό. Είναι λίγο κουνημένη και ασταθής διότι η λήψη έγινε στα μουλωχτά, ή λάθρα (surreptitiously, που λένε κι οι Άγγλοι).

Σβησμένες είναι οι ετικέτες που θα μπορούσαν να επισημάνουν την ταυτότητα του σουπερμάρκετ (ετικέτες με τιμές και barcodes, αλλά και οι ετικέτες με την εμπορική επωνυμία μίας από τις μάρκες κοτόπουλου, διότι αποτελεί εμπορική αποκλειστικότητα της αλυσίδας αυτής). Οι υπόλοιπες ετικέτες ("Μιμίκος", λ.χ.) παραμένουν εμφανείς διότι η τελευταία εταιρεία έχει πανελλήνια διανομή.

ΣΧΟΛΙΟ:
Η αταξία του ψυγείου δεν μας αφορά. Αφορά τους πελάτες που ανασκαλεύουν, τον νεαρό που το στοκάρει και τον Διευθυντή του Υποκαταστήματος που το επιβλέπει.

Μας τράβηξαν όμως την προσοχή τα συγκεκριμένα αντικείμενα που επέλεξαν να τοποθετήσουν στην προθήκη και η διάταξη με την οποία επέλεξαν να τα θέσουν. Και εδώ δεν αναφερόμαστε στους πελάτες.

Έχουμε και λέμε: με κόκκινο έχουμε επισημάνει τα ωμά κρέατα. Θα διαπιστώσετε ότι υπάρχουν δύο περιοχές με ωμά κοτόπουλα ή ωμά τεμάχια από κοτόπουλο. (Προς σχολαστικούς: το κοτόπουλο θα έπρεπε να είναι μαρκαρισμένο με κίτρινο, το χρώμα που πρέπει να έχουν οι σανίδες κοπής πουλερικών και οι λαβές των ανάλογων μαχαιριών στα κρεοπωλεία. Όμως, επειδή και το ψυγείο είναι σε χρώμα κίτρινο-κρεμ, η επισήμανση με κίτρινο δεν φαινόταν καλά). Αν κοιτάξετε προσεκτικά, θα δείτε στο πάνω μέρος της φωτογραφίας άλλο ένα ράφι με ωμό μοσχάρι ή χοιρινό. Συνολικά, τρεις εστίες τοποθέτησης ωμών κρεάτων.

Με μπλε έχουμε επισημάνει τα επεξεργασμένα, ημι-έτοιμα προϊόντα κρέατος (παναρισμένα, προ-τηγανισμένα φιλέτα κοτόπουλου, «προϊόντα θερμικής κατεργασίας»).

Με πράσινο έχουμε επισημάνει τις μπυρίτσες (λας θερβεθίτας κατά τους Ισπανούς).

.

Άλλα δεδομένα από τη φωτογραφία:
1.

τα δύο πάνω ράφια έχουν εμφανή κλίση προς τα κάτω (πρέπει να «μοστράρουν» το προϊόν, τι να κάνουμε;)
2.
Στο τέλος τους, τα δύο πάνω ράφια έχουν ένα κενό (περίπου ενός cm), και μετά ακολουθεί ένα μεταλλικό ‘φιλετάκι’ πάνω στο οποίο είναι κολλημένες οι ετικέτες με τις τιμές.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ:

1.
Οποιαδήποτε ποσότητα αίματος διαρρεύσει ή στάξει από τα ωμά κρέατα θα καταλήξει είτε πάνω στα ημι-έτοιμα προϊόντα, είτε πάνω στις μπύρες. Η κλίση των ραφιών προς τα εμπρός και η βαρύτητα θα φροντίσουν γι αυτό.

2.
Δευτέρα και Πέμπτη, όταν καταφθάνει η παραγγελία με τα ολόκληρα κοτόπουλα και γεμίζει το ψυγείο, είναι εύλογο να υποθέσουμε ότι κάποια από τα ωμά κοτόπουλα θα τοποθετηθούν δίπλα-δίπλα με τις φιάλες της μπύρας.

Πώς είπατε; Σαλμονέλα;
.
Πώς λέγεται αυτό που παθαίνουν οι κακόμοιρες οι φιάλες στις δύο παραπάνω περιπτώσεις;
Ε-π-ι-μ-ό-λ-υ-ν-σ-η (cross-contamination).

.

Δηλαδή, κάτι που θεωρείς σχετικά καθαρό, που θα χειριστείς και θα καταναλώσεις ως έχει (ακόμα κι από το μπουκάλι), ούτε θα το πλύνεις, ούτε θα το μαγειρέψεις, μπορεί κάλλιστα να είναι μολυσμένο με παθογόνους μικροοργανισμούς ωμού κρέατος. Οι οποίοι μικροοργανισμοί, θυμίζω, κάθονται εκεί στο γυαλί ολίγον νωθροί, διότι η χαμηλή θερμοκρασία δεν τους βολεύει. Μόλις εσύ πιάσεις το μπουκάλι και το πάρεις μαζί σου, αυτοί θεριεύουν στα χεράκια σου και πάνω στο γυαλί, μιας και τώρα έχουν τις δύο ιδανικές συνθήκες για να πολλαπλασιαστούν: υψηλή θερμοκρασία και υγρασία (το μπουκάλι, μόλις βγει απ’ το ψυγείο, «ιδρώνει»). Κι όλα αυτά, εξαιτίας της επιπολαιότητας κάποιων.

Θες μπυρίτσα, είπες; Ξαφνικά δεν φαίνεται και τόσο δελεαστική, ε;

Όποιος έχει δουλέψει σε εστιατόριο γνωρίζει ότι το ωμό κρέας αποθηκεύεται έτσι ώστε να μην μπορεί να στάξει πουθενά και να μην επιμολύνει τίποτα (όπως λ.χ. το τζατζίκι που βρίσκεται σ’ ένα 10κιλο ξεσκέπαστο δοχείο στο αποκάτω ράφι). Ακόμα και σπίτι σου, αν την πατήσεις μία φορά, μετά μαθαίνεις. Αν, λοιπόν, το εστιατόριο δεν έχει χωριστό ψυγείο για τα κρέατα, εσύ βάζεις το ωμό κρέας στο πιο χαμηλό ράφι (άβολο για τη μεσούλα σου, αλλά βολικό για το κρέας, μία και τα κάτω ράφια έχουν περισσότερη ψύξη: ο θερμός αέρας πάει προς τα επάνω). Ακόμα κι εκεί χαμηλά, το τοποθετείς σε ένα σκεύος που θα «πιάσει» τυχόν διαρροές, συνήθως ένα βαθύ ανοξείδωτο ταψί φούρνου. Δηλαδή, προλαμβάνεις και δεν αφήνεις τίποτα στην τύχη.

Μα, τα πακέτα της φωτογραφίας δεν στάζουν. (λέει ο συνήγορος του διαβόλου)
Σωστό, σε εργαστηριακές, ιδανικές συνθήκες. Είναι όμως εύθραυστα και εύθρυπτα. Έχετε κάνει καθόλου χάζι στην πίσω πλευρά των σουπερμάρκετ να δείτε πώς τα ξεφορτώνουν; Πολύ un-glamorous θέαμα.

.

Και τι να κάνουν οι υπεύθυνοι; Τον πελάτη πάνε να εξυπηρετήσουν. Εσύ δηλαδή δεν γουστάρεις μία παγωμένη; (ρωτά ο συνήγορος του διαβόλου)
Να βρουν ξεχωριστό ψυγείο. Πώς δηλαδή έχουν δίπλα στα ταμεία άλλο ψυγείο για τα αναψυκτικά και ακόμα άλλο για τα παγωτά (ναι, ακόμα και τώρα, κοντά Νοέμβρη μήνα);

Εγώ γουστάρω μία παγωμένη as much as the next gal/guy. Δεν γουστάρω όμως παρόμοιες, απαράδεκτες συνθήκες φυλαξής της τριγύρω από τέτοια, υπερβολικά ωμή και αιμάσσουσα, παρέα.

Oh many a peer of England brews

Livelier liquor than the Muse

And malt does more than Milton can

To justify God's ways to man.

.

A. E. Housman (1859–1936),
A Shropshire Lad "The Welsh Marches".

.

.

.