errata culinaria και ΒΗΜΑ της Κυριακής

ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ:

"ΒΗΜΑ της Κυριακής", 25/2/2007, σελίδα 4 του ενθέτου "ΒΙΒΛΙΑ", συντάκτις Λώρη Κέζα (ελπίζω να έχω τονίσει σωστά το επώνυμο).

.

ΣΧΟΛΙΟ:

Κατ΄αρχήν, τα errata culinaria ευχαριστούν θερμά την κ. Κέζα για την συμπερίληψή τους στη στήλη της.

Σχετικά με την αλίευση των μαργαριταριών και το "πόθεν έσχον":

Ο οξυδερκής και φιλομαθής χρήστης μπορεί κάλλιστα να εισάγει την επίμαχη λανθασμένη φράση στο Google και να την αλιεύσει, εφόσον προέρχεται από κάποια ιστοσελίδα. 3-4 λέξεις αρκούν.

Αν το erratum (παρόραμα) προέρχεται από βιβλίο ή περιοδικό, τότε νομίζω ότι περιλαμβάνω αρκετά στοιχεία (θεματολογία εντύπου, έτος έκδοσης, αριθμό σελίδας, σαρωμένη εικόνα του επίμαχου κειμένου) ώστε ο εκδότης ν' αναγνωρίσει το παιδί του και να το συμμαζέψει, ώστε τα μαργαριτάρια να απαλειφθούν στο μέλλον.

.

Τα errata culinaria δεν έχουν τίποτα να μοιράσουν (have no bone to pick) με μεταφραστές, επιμελητές, συντάκτες ή συγγραφείς. Στόχος του blog αυτού δεν είναι το κράξιμο, ούτε το ξεφώνημα. Άλλωστε, το να βγάλεις κάποιον βούκινο είναι πανεύκολο --πιστέψτε με, τα μαγειρικά λάθη out there είναι μπόλικα.

.

O σχετικός όρος στα αγγλικά για τον προαγωγό που "ρίχνει μερικές ψιλές" σε μία πόρνη δημοσίως προς γνώση και συμμόρφωση των άλλων κοριτσιών είναι, νομίζω, "bitch-slapping". But this here ain't the mothaf****** P.I.M.P., όπως τραγουδά ο 50Cent.

Στόχος είναι να μπουν κάποια πράγματα στη θέση τους και οι εκδότες να σέβονται, αν όχι το κοινό τους, τουλάχιστο την (για όσον αφορά εμένα, μαγειρική) αρτιότητα του πονήματός τους και να απαλείψουν την προχειρότητα.

.

Ας μην ξεχνάμε ότι η μαγειρική είναι ένας χώρος με ροπή προς τη μπαγαποντιά και τη "δόλια απεμπόληση της προκαθορισμένης διαδικασίας". Αρκεί να θυμηθούμε λ.χ. τους λογιστές που μαγειρεύουν τα βιβλία, είτε τα μαγειρέματα του παντρεμένου μπερμπάντη που απατάει τη σύζυγό του.

.

Να ξανα-επαναλάβω πάλι πλεοναστικά (έως και φορτικά) τις ευχαριστίες μου στην συντάκτιδα και την εφημερίδα. Η αλιεία συνεχίζεται...

This man, she reasons, as she looks at her husband, is a poor fish.

But he is the nearest I can get to the big one that got away.

Nigel Dennis (1912–1989), British writer and dramatist.
"Cards of Identity"

.

.

.