"Alexandre Dumas concoctant une bouillabaisse de personnages" (από το fr.wikipédia.org)

Wednesday 4 April 2007

Λογοκλοπή: 4 από 4, για να σπατσάρουμε

ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ:
Μηνιαίο περιοδικό φαγητού, τεύχος 1, συνέχεια του ίδιου άρθρου από τρία προηγούμενα post.

Η παραπάνω σαρωμένη εικόνα είναι σε αρκετά υψηλή ανάλυση ώστε, αν κάνετε κλικ πάνω της, να είναι αρκετά ευανάγνωστη σε μεγαλύτερο μέγεθος.

ΣΧΟΛΙΟ:
Το πρωτότυπο άρθρο βρίσκεται στην ηλεκτρονική διεύθυνση: http://www.soyouwanna.com/site/syws/champagne/champagne.html, απ' όπου συνεχίζεται σε δύο πρόσθετες σελίδες. Αν προτιμάτε να έχετε το πρωτότυπο άρθρο σε μία ενιαία σελίδα, μπορείτε ν' ανατρέξετε στη διεύθυνση http://www.soyouwanna.com/site/syws/champagne/champagnefull.html

Το απόσπασμα από το σχετικό αγγλικό άρθρο παρατίθεται παρακάτω (το κείμενο είναι ακριβέστατο - η μορφοποίηση όχι). Το ξεπατίκωμα συντελείται από τα σημεία σημειωμένα με κόκκινο.

----------
Ανοίγουν εισαγωγικά:

Chill
Like many beverages, champagne is best enjoyed at a cool temperature. You should be looking to pour it from the bottle at 43 to 48 degrees Fahrenheit or 7 degrees Celsius. If your bottle isn't yet that cool, you can chill it by either placing it in the refrigerator for a few hours (though not much longer unless you want it to taste like that left-over meatloaf) or by placing it in a bucket filled with a mixture of ice and water. If you need to chill it in a hurry, throw a handful of salt into that slush, which will reduce its temperature below zero and speed the chilling. In no event should you ever leave champagne to chill in your freezer -- it will screw up the balance of the alcohol and botch all that lovely expensive liquid.

Remove Cork
There are a few layers you need to cut through before you even get to the cork. First, pull off just enough foil to reveal the cork. The cork itself is protected in a wire cage. On the side of that cage, you will see a section of the wire twisted into a cute little handle. Pull that handle away from the side of the cage and untwist the wire. Be careful as you do so, and point the cork away from yourself and other favored persons -- there's a reason that wire is there. The cork can erupt at any time now, so keep a tight hold on it. Then, firmly gripping the cork with one hand, use your other hand to twist the bottle slowly and smoothly -- remember, twist the bottle, not the cork. You want the cork to emerge from the bottle with a gentle sigh, not a raucous pop. Think of it this way: the louder the pop, the fewer bubbles you will enjoy later.

Κλείνουν τα εισαγωγικά
----------

ΣΧΟΛΙΟ ΙΙ:
Αν προσθέσουμε-σουμάρουμε και τα τρία προηγούμενα posts, βλέπουμε ότι το ελληνικό άρθρο είναι εμφανώς ξεσηκωμένο και αντιγραμμένο, όχι μόνο στο περιεχόμενο, αλλά και στην ίδια τη δομή του: διάρθρωση, επικεφαλίδες και νοηματικές ενότητες.

Θα ήθελα να ρωτήσω τη ελληνίδα συντάκτρια τί ποσό (ανερυθρίαστα) έλαβε ως αμοιβή για το (ντεμέκ) πόνημά της αυτό, αλλά η καλή μου ανατροφή δεν το επιτρέπει.

Επίσης, η ατακτουλικ-o-σκανταλιάρικη (impish-o-mischievous) πλευρά μου μονολογάει και λέει: "Ούτε ψύλλος στον κόρφο του εκδότη, θέλεις διευθυντή, θέλεις κατά νόμο υπεύθυνου τον οποίον μπορεί κάλλιστα να εγκαλέσουν για τη λογοκλόπο πένα της συντάκτιδός του. Τι θα κάνει; What to do? Que faire?"

Α, ξέχασα. Σε περίπτωση που κάποιος αναρωτιέται εάν οι κουτόφραγκοι αντέγραψαν από εμάς τους φωστήρες και περιούσιους (είπαμε, καλύπτουμε παν ενδεχόμενο εδώ): τα Errata Culinaria είναι σε θέση να γνωρίζουν ότι το αγγλικό άρθρο αναρτήθηκε στην αγγλόφωνη ιστοσελίδα κάποια στιγμή το 2000, στιγμή καθ'ην το εν λόγω περιοδικό δεν υφίστατο.

Όπερ έδει δείξαι (quod erat demonstrandum), για τη λογοκλοπή, λοιπόν.
.
ΣΧΟΛΙΟ ΙΙΙ:
Πρέπει να σχολιάσουμε και δύο errata που υπάρχουν στο ελληνικό κείμενο (σημειωμένα με πράσινο στη σαρωμένη σελίδα):
.
1.
η πίεση πίσω από κάθε φελλό σαμπάνιας "αντιστοιχεί σε περίπου 27 κιλά ανά ίντσα", λέει το κείμενο.
.
Εγώ, ανασκαλεύοντας τις αμυδρές αναμνήσεις μου από τη Φυσική Γυμνασίου (πράσινο εξώφυλλο, και Αλκίνοος Μάζης ο συγγραφέας), θυμάμαι ότι υπάρχουν τα συστήματα μονάδων. Το μετρικό MKS περιέχει το μέτρο και το κιλό, σε αντίθεση με το βρετανικό, το οποίο ακολουθούν και οι αμερικάνοι, στο οποίο ανήκει η ίντσα. Οπότε, σε άλλο σύστημα ανήκει το κιλό και σε άλλο η ίντσα, η οποία στη χώρα μας απαντάται μόνο στις διαμέτρους υδραυλικών σωλήνων.
.
Στην περίπτωση αυτή, η συντάκτις θα είδε γραμμένο κάπου το ότι η σχετική πίεση είναι 60 λίβρες ανά τετραγωνική ίντσα, 60 pounds per square inch (να θυμηθούμε εδώ ότι πίεση ίσον τη δύναμη διά την επιφάνεια). Μετά, η κυρία διαίρεσε το 60 με το 2,2 και προέκυψαν τα 27 κιλά. Συλλογισμός σωστός (ένα κιλό είναι 2,2 λίβρες), μέθοδος σωστή, πράξεις σωστές, αποτέλεσμα λάθος, διότι στη φυσική απαγορεύεται η μίξη μονάδων από διαφορετικά συστήματα. Κι εγώ αν πάω στο μπακάλη και ζητήσω "ένα κιλό και δέκα ουγκιές" ρύζι, ο μπακάλης σίγουρα θα με προγκήξει.
.
Στις ίντσες τα πράγματα ζόρισαν για την κυρία: μία ίντσα = 2,54 εκατοστά, αυτό το ξέρουμε, θα πρέπει να το γνώριζε κι αυτή. Μία τετραγωνική ίντσα, πόσα τετραγωνικά εκατοστά να 'ναι, άραγε; Δύσκολη η πράξη, λοιπόν, κι έτσι άφησε τη μετατροπή σε τετραγωνικά εκατοστά λειψή.
Yo! Wassup ovah heah (What's up over here)? High-school geometry (surface areas) too much for 'ya?
Ρε συ...! Τι έγινε εδώ να 'ούμε; Η γεωμετρία του γυμνασίου (εμβαδά) σου 'πεσε κομμάτι βαριά;
.
2.
Η σαμπάνια μπορεί να διατηρηθεί στο ψυγείο για "τρεις καλές ημέρες", λέει το κείμενο.
.
Για μένα καλή μέρα μπορεί να είναι όταν:
- κερδίσω το Λόττο
- μου κάτσει το αντικείμενο του πόθου μου
- μου βγαίνει ανελλιπώς η πασιέντζα όποτε μελετώ το ανωτέρω συμβάν
- κόψω το τσιγάρο
- έχει πανσέληνο και δεν είμαι στην ταράτσα ν' αλυχτώ
- το ωροσκόπιό μου θα μου πει "όλα καλά"
- πετύχω το απόλυτο λευκό στη μπουγάδα μου και μπω στο επόμενο τηλε-σποτάκι με τον Αρναούτογλου να μου χτυπά την πόρτα για ν' αποτυπώσει on-camera τη συγκλονιστική μου βιωματική μαρτυρία
- κατορθώσω να πω στ' αφεντικό μου την αληθινή μου γνώμη για ελόγου του (give 'im a piece of my mind, lui dire ses quatre vérités) και αυτό να μην επηρεάσει την υπηρεσιακή και μισθολογική μου εξέλιξη, μηδέ τη σωματική μου ακεραιότητα.
.
Για την καλή συντάκτιδα, τι να είναι άραγε οι τρεις καλές ημέρες;
Εμένα μου φέρνει σαν λεξιδάνειο (calque, loan translation) από τη φράση for a good three days, 'άνετα για τρεις μέρες', 'για τρεις μέρες και βάλε'. Αφού το λένε έτσι στα εγγλέζικα, έτσι θα το λένε και στα ρωμέικα, ταμάμ;
.
Με αυτό το post, τέταρτο από τέσσερα, σπατσάρουμε (ολοκληρώνουμε) τα της λογοκλοπής προς το παρόν.
.

Oh, do let me go on. I want to see how it ends.
Spoken by Oscar Wilde when he was told to stop translating from
the Greek text of the New Testament in an Oxford examination,
after his examiners were conclusively persuaded about his fluency.
.
.
.

7 comments:

Anonymous said...

Καλημέρα Εράτα.

1) Εγώ από τη μεριά μου όταν διαβάζω "τρεις καλές ημέρες" καταλαβαίνω τρεις ολόκληρες ημέρες, τρία ολόκληρα εικοσιτετράωρα, (άσχετο φυσικά με το άρθρο, μάλλον "τουλάχιστον" εννοεί..)
ξέρεις, όπως λένε στην ΤΙΒΙ: παίρνεις 3 καλές ντομάτες και άλλοι εννούν γερές ενώ άλλοι μεγάλες...άλλοι ώριμες..άλλοι σφιχτές...

2) Δεν πρόκειται να ανακαλύψει κανείς την "κλοπή", ο εκδότης σίγουρα το ξέρει ότι είναι ξεπατίκωμα, οι εκδότες πληρώνουν κάποιους για να αντιγράφουν,έχω στο συρτάρι μου τουλάχιστο 30 "κλοπές" που φυσικά θα τις κάνω γαργάρα γιατί είναι σε βιβλία....άλλο να ξεφωνίζω τη μετάφραση και άλλο να προσβάλλω έναν συγγραφέα βιβλίου ότι έχει αντιγράψει...

Όπως και να χει το πράγμα, σου εύχομαι καλό 4ήμερο,

και να σου πετύχει το "ανιώ ντελέ αλα μπρος" σου, (βρήκα τέτοια συνταγή σε ελληνικό βιβλίο...)

Ευχαριστώ....
ο μπλογκομάγειρος....

Anonymous said...

Τελικά είναι πολύ ενδιαφέρον!!!! Αποδεικνύεις αυτα που ακόμα κι εμείς οι "ερασιτέχνες" υποπτευόμαστε όταν διαβάζουμε κατι αλλα δεν έχουμε πάντα τις "πηγες" για να τα επιβεβαιώσουμε!
Μπορεί να είναι εντελώς ερασιτέχνις μαγειρισσα, μ'αρέσει όμως να "συλλέγω" συνταγές και γαστρονομικού περιεχομένου άρθρα από ... παντού καιμετά απ'όσα έχω διαβάσει εδώ, μπαίνω στον πειρασμό ν'αρχίσω να ψάχνω κάθε τι που μου μοιάζει "clopyright". Χμ, ήδη μου έρχεται στο μυαλό μια συνταγή που εγραφε κάποιος με ύφος "βρηκα αυτα στο ψυγειο, αυτοσχεδίασα και να το αριστουργημα" στη μονιμη στηλη του σε free press εφημεριδα, και η φωτογραφια που συνοδευε το αρθρο κατι μου θυμιζε...ωσπου ανοιξα το "Appetite" του Nigel Slater και επιβεβαιωσα την αντιγραφή.!!
Σε άλλο μαγειρικό ένθετο περιοδικού, σε άρθρο κάποιας γκουρμεδημοσιογράφου με συμβουλές (δικές της??) για το καλύτερο πάρτυ, φιγουράρει φωτογραφία της Nigella Lawson πανω απο barbeque (χωρις credits για τη φωτογραφία ή αναφορά στο όνομα της στο αρθρο). Λες.....????

Errata Culinaria said...

ανώνυμε μπλογκομάγειρα:

Δεκτές, και υπαρκτές, οι ερμηνείες για το «τρεις καλές ημέρες». Όμως, αν η φράση προέρχεται από την ίδια κυρία που έγραφε «μαλακή γεύση στην παλέτα» και εννοούσε ‘στον ουρανίσκο’, (βλέπε ποστ της 19ης Δεκεμβρίου), τότε κι εγώ δικαιούμαι να ερμηνεύσω τις προθέσεις (και τις λεξιπλασίες) της με τρόπο όχι ευνοϊκό προς αυτήν.

Δεν ξέρω αν ο εκδότης το ξέρει, ή αν οι συντάκτες ξεπατικώνουν πίσω απ’ την πλάτη του.

Νομίζω ότι ξεφωνίζω τη λογοκλοπή και την ασχετοσύνη (που μαζί με τη βιαστική αντιγραφή) δημιουργούν πρόσθετα λάθη που ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ στο πρωτότυπο απ’ όπου ξεπατίκωσαν.

Για τις 30 τουλάχιστο κλοπές που λες, είναι συνταγές; Εκεί, όντως, είναι ο κλέψας, του κλέψαντος.

Αλλά, αν (δεν είναι συνταγές και) υπάρχουν αποδείξεις, τότε δεν είναι προσβολή. Είναι απλά επισήμανση ενός γεγονότος. Κι εγώ στα 4 ποστ της λογοκλοπής είμαι αναλυτικότατος μέχρι και βαρετός, ώστε η κάθε κουφάλα να «βρίξει» (σιωπήσει στα Κυπριακά).

Καλό τετραήμερο, επίσης. Και όχι αέρας – μη γεμίσει στάχτες το αρνί. Άσε που ο αέρας μάς χαλάει και τα ρεύματα μεταφοράς θερμότητας (convection currents) και αργεί και το ψήσιμο έτσι.

ανιώ ντελέ:
agneau… εντάξει
Το ντελέ, όμως, από τι; Το όνομα του πρέσβη μήπως (χε-χε);
Ή... delai (προθεσμία), délayé (νερωμένο, διογκωμένο), délié (λυγερό, ευέλικτο, χαλαρό, λυμένο), délit (παράλειψη, παράπτωμα), ποιό απ’ όλα; Ή μήπως κανένα απ’ αυτά και είναι de l’-κάτι;


Ανωνυμη:
Με τις φωτογραφίες είναι μία άλλη πονεμένη ιστορία. Πέρα από τις stock photos, υπάρχει περίπτωση το κλοπυράιτ να είναι δουλειά του ατελιέ, όταν ο εκδότης ή ο υπεύθυνος ύλης τους φωνάζει και λέει: «Για βάλτε εδώ καμία φωτό με μπάρμπεκιου ρε, και κόσμο κάτω των 30 γύρω-γύρω, γιατί έχουμε και αυτά τα γ....... τα τάργκετ γκρουπ.» Βέβαια, η ευθύνη μπορεί να μην είναι πλέον του συγγραφέα, παραμένει όμως του περιοδικού. Δυστυχώς, το τεκμήριο της αθωότητας έχει προ πολλού απολεσθεί.

Anonymous said...

Τις καλησπέρες μου εράτα.

1) Ο άνθρωπος διάβασε de lait, τα ένωσε και έγραψε ντελέ.

Δεν του κρατάω όμως κακία γιατί δεν ζει τώρα και επειδή ο νεκρός έχει πάντα δίκιο, το κάνω γαργάρα.

2) Για τον αέρα βάζω από τη μία πλευρά μια λαμαρίνα για να "κόβει".

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ….

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα said...

Κατά πάσα πιθανότητα όλα αυτά γίνονται με πρωτοβουλία του αρχισυντάκτη (ο εκδότης απλά θέλει να βγει το έντυπο στην ώρα του και να πληρωθεί τις διαφημίσεις), ο οποίος βιάζεται να καλύψει την ύλη.
Είναι κοινό μυστικό ότι οι εν Ελλάδι γευσιγνώστες είτε δεν γράφουν καλά, είτε απαιτούν την Άρτα με τα Γιάννενα για να γράψουν κατά παραγγελία.
Έτσι, ο αρχισυντάκτης (που δεν είναι υποχρεωτικό να ξέρει ξένες γλώσσες) παίρνει ένα «ξένο» περιοδικό που δεν έχει διαβάσει (από άγνοια ή αδιαφορία) και το δίνει σε ένα ασκούμενο να το μεταφράσει όπως-όπως. Το παιδί θα πληρωθεί ελάχιστα, εάν και όποτε δημοσιευτεί το άρθρο. Το παιδί, που θα κάνει τη μετάφραση (επιμένω στον όρο «παιδί» διότι δεν πρόκειται περί επαγγελματία), μπορεί να ξέρει καλά αγγλικά ή γαλλικά, όμως διαθέτει ελάχιστες γενικές γνώσεις.
Εάν είναι τυχερό, το προϊόν της μετάφρασής του θα περάσει από έναν υπεύθυνο ύλης, που θα κοιτάξει να διορθώσει ό,τι δεν του καλοφαίνεται. Και θα πάει στο ατελιέ, όπου οι γραφίστες επίσης κοιτάνε να μπαλώσουν όπως-όπως τις τρύπες της σελιδοποίησης, για τις οποίες συνήθως αδιαφορούν όλοι οι άλλοι. Και μην έχετε απαίτηση να ξέρουν την Ναϊτζέλα-πώς-την-είπατε...

ΥΓ παραδόξως, αυτό το μπλόγκι δεν το αντιγράφουν τα διάφορα έντυπα που κατά καιρούς τσακίζουν τα μπλόγκια. Γιατί άραγες;

Errata Culinaria said...

Σκύλε της Βάλια Κάλντα:

Συμφωνώ με όλα – απλά ένα σχόλιο: εδώ δεν μιλάμε για «παιδί», αλλά για συντάκτρια η οποία υπογράφει φαρδιά-πλατιά το άρθρο ως δικό της και μπορεί κάλλιστα να πουλάει και μούρη γι αυτό («Look! Δες τι έγραψα» ένα πράμα). Όταν ξεσηκώνεις (και αντιγράφεις και λάθος) 70% ενός αγγλικού άρθρου για να βγάλεις το 85% του υποτιθέμενου δικού σου (και δε μιλάμε για παραγραφούλα εδώ, αλλά για 1300+ ελληνικές λέξεις), τότε το κράξιμο σου αξίζει.

Για το ΥΓ, υπάρχουν τα εξής ενδεχόμενα:

α.
Είναι νωρίς ακόμα. Η λογοκλοπή συντελείται 1, και 2, και 3 χρονάκια μετά (και για να έχουν ξεχάσει ορισμένοι, αλλά και για να υπάρξει ο εύλογος χρόνος μέχρι να σε ξετρυπώσουν οι συλητές και οι άρπαγες).

β.
Δεν τους βολεύει η θεματολογία, διότι επισημαίνει τα κακώς κείμενα. Πολύ ειδικού ενδιαφέροντος (niche), βρε παιδί μου.

γ.
Στο φινάλε, μπορεί και να μην τους αρέσει το μπλόγκι ετούτο.

Dr Moshe said...

Τα κείμενά σας είναι απολαυστικά, αγαπητέ, και τα αλιεύματα εξαιρετικά. Αλίμονο σε όποιον πέσει στην πένα σας... Χαίρομαι που μπαίνετε στον κόπο να ερευνάτε και να τεκμηριώνετε προσεκτικά όσα γράφετε.

(Για την ορθογραφία τής λέξης χημεία, που είδα σε προηγούμενη ανακοίνωσή σας, η ιστορία δεν είναι τόσο ξεκάθαρη και θα σας συνιστούσα να δείτε ένα ετυμολογικό λεξικό, κατά προτίμηση του Αlain Rey).

Θα σας παρακολουθώ εφεξής. Καλή σας ημέρα.