κουφάλες, δεν ξοφλήσαμε

Σχετικά με πρόσφατο post του Αθήναιου (http://www.greekgastronomer.com/?p=452) από τη Θεσσαλονικιώτικη ανταπόκρισή του για τα βραβεία Gourmet:

Πώς θα μπορούσαν άραγε τα Errata Culinaria να είναι ομοτράπεζοι των Goodfellas της μαγειρικής γραφής και συνδαιτυμόνες της food Mafia;
Πώς θα μπορούσαν να βρέχουν το ράμφος τους (far' vagnari a pizzu στα Σιτσιλιάνικα) στο εμφιαλωμένο νερό που κατά κόρον (ad nauseam) σέρβιραν ευσταλή γκαρσόνια ή καλλιπάρειες και καλλίπυγες γκαρσόνες;
(Εικάζω, έτσι; Είπαμε, δεν ήμουν εκεί, capisc?)

Μάλλον στην κουζίνα θα έπρεπε να τα αναζητήσετε, να υφίστανται εγκαύματα από καυτά μέταλλα, λάδια, νερά και ατμούς, να υφίστανται μώλωπες (από θλόντα αντικείμενα) και κοψίματα (από αιχμηρά, τέμνοντα όργανα) και μετά να ελίσσονται μεταξύ cutting board (σανίδας κοπής) και keyboard (πληκτρολογίου).

Επίσης, ξεσηκώνοντας και κάποιους στίχους από το τραγούδι του τίτλου, αυτοί που στραβοκοιτάζουν τα Errata Culinaria όχι "ανέραστοι να μείνουν", αλλά να τους αρπάξει η μπεσαμέλ, να τους κόψει το αβγολέμονο κι η ολλαντέζ, και μετά (ορίστε και το pièce de résistance) να τους μασήσει ο σκουπιδοφάγος το Sabatier ή το Henckels ή το κεραμικό Kyocera μαχαίρι τους που τους κόστισε διακόσια-τόσα ευρώ.

Όμως, με αφορμή τα σχόλια του Αθήναιου για τη βράβευση του κ. Γκρυγιόν (http://www.greekgastronomer.com/?p=455), θα ήθελα να ελπίζω ότι, σε κάποια πολύ μικρότερη ηλικία, ο κ. Γκρυγιόν όντως υπέστη τις de rigueur ταπεινώσεις της μαγειρικής μαθητείας ως commis σε κάποια κουζίνα, ώστε τώρα να δικαιούται τη βράβευση για πολύχρονη προσφορά. Mετά από αρκετά χρόνια θητείας και ορθοστασίας σε πόστα της μπριγάδας (έστω και υπό ευμενή, ευνοϊκά και εύνοα αφεντικά - σπάνια η συνομοταξία τούτη), υπάρχει πάντα και η ανταμοιβή τού να έχεις την από καθέδρας εποπτεία της κουζίνας, αρκεί βέβαια να πράττεις αυτό με μάτι και μυαλό που όντως κόβουν και να μη σαχλαμαρίζεις στη σάλα κάνοντας κακώς εννοούμενο PR.
.
.
.