"Alexandre Dumas concoctant une bouillabaisse de personnages" (από το fr.wikipédia.org)

Friday 6 July 2007

MeSsinG around with M.S.G.

ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ:
Άρθρο σχετικό με τη χημική ουσία "γευστικό".
Λεξικό περί μπαχαρικών, ελληνική έκδοση, έτος έκδοσης 2003, σελίδα 102. Το κενό που βλέπετε ανάμεσα στα δύο τμήματα του κειμένου προκύπτει διότι στην έντυπη έκδοση το άρθρο αυτό μοιράζεται σε δύο χωριστές, παράλληλες στήλες.

ΣΧΟΛΙΟ:
Αντικείμενο σχολιασμού θ' αποτελέσουν τα τμήματα του άρθρου που είναι βαμμένα με κίτρινο. Αν χρειάζεται να δείτε το άρθρο από κοντά, η σαρωμένη εικόνα είναι σε επαρκή ανάλυση ώστε, αν κάνετε κλικ πάνω της, να μεγεθυνθεί αρκετά.

Το γευστικό έχει την ιδιότητα να μαλακώνει το κρέας.
Λάθος.
Εδώ, ο συμπαθής συγγραφέας έχει μπλέξει το "γευστικό" με άλλα σκονάκια ("Ο Γουίλι ο μαύρος θερμαστής από το Τζιμπουτί", "Η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη", "Δυο χρόνια είχα να σε δω και σε συνάντησα ξανά μια Κυριακή", κλπ...). Κάθε σκονάκι με τις ιδιότητές του. Για να τα πάρουμε με τη σειρά, λοιπόν.

Το γευστικό είναι ενισχυτικό γεύσης, αυτό που ονομάζεται και Ε621. Το καταναλώνουμε δεκάδες φορές το μήνα, εάν τρώμε πατατάκια με γεύση "τάδε", συσκευασμένα αλμυρά σνακ, κύβους ζωμού, αφυδατωμένες σούπες (αυτές σε σκόνη), και γλυκίσματα του τύπου "προσθέστε νερό και ανακατέψτε".

Για περισσότερες λεπτομέρειες, υπάρχει το σχετικό άρθρο της wikipedia.

Οι χημικοί το λένε glotamate monosodium
Λάθος.
Οι χημικοί το λένε monosodium glutamate (MSG), και έχει και ελληνικό όνομα, παρακαλώ: γλουταμινικό μονονάτριο. Η ρίζα γλουτ- στην ονομασία του είναι η ίδια με αυτήν της γλουτένης (του σιταριού και του ψωμιού), και η ίδια που μας δίνει το αγγλικό glue 'κόλλα' (για συγκόλληση, όχι το φύλλο χαρτιού).

Το glotamate μπορεί να μας ξεγελάσει και να νομίσουμε ότι έχει σχέση με την ελληνική ρίζα γλωττ-, γλωσσ-, όπως λ.χ. στη λέξης polyglot.

Για να μαλακώσουν στη Βάρη (και αλλού) τα κρεατικά και να τα κάνουν του γάλακτος, τα μαρινάρουν για 10-15 λεπτά με γευστικό.
Εδώ, φίλε συγγραφέα, τα έχεις μπλέξει. Το "γευστικό" είναι άλας του γλουταμικού οξέoς (αν τα ξεσηκώνω καλά από το άρθρο της wikipedia - και μία ευχαριστία στην Ελένη για την ορθογραφική βοήθεια). Οτιδήποτε "σκονάκια" που μαλακώνουν το κρέας είναι ένζυμα (πρωτεΐνες που ενεργοποιούν -δρώντας ως καταλύτες- χημικές αντιδράσεις).

Για να δούμε τώρα τι μπορεί να κάνει το κρέας να μαλακώσει. Κατ' αρχήν, τα ίδια του τα ένζυμα τα οποία υπάρχουν εν αφθονία στους μυϊκούς ιστούς και ενεργοποιούνται μόλις οι ιστοί σταματήσουν να τροφοδοτούνται με αίμα. Πρέπει να δώσουμε βέβαια χρόνο στα ένζυμα να δουλέψουν, και να τα κανακέψουμε με κατάλληλες συνθήκες θερμοκρασίας και υγρασίας.
.
Η ενζυματική δραστηριότητα κάνει το κρέας πιο τρυφερό. Τα ένζυμα καλπαΐνες αποδυναμώνουν τις πρωτεΐνες που διατηρούν τις μυϊκές ίνες στη θέση τους. Τα ένζυμα καθεψίνες αποδυναμώνουν το κολλαγόνο στον συνδετικό ιστό, πράγμα που σημαίνει ότι μεγαλύτερη ποσότητα κολλαγόνου θα μετατραπεί σε ζελατίνη κατά τη διάρκεια του μαγειρέματος.

Τα ένζυμα επίσης διασπούν τις πρωτεΐνες σε αμινοξέα, το γλυκογόνο σε γλυκόζη, και την τριφωσφορική αδενοσίνη (ATP) σε μονο-φωσφορική ινοσίνη (IMP). Με αυτόν τον τρόπο, η ενζυματική δράση μεταβάλλει και ενισχύει τη γεύση του κρέατος.

(Οι 80-τόσες λέξεις αμέσως παραπάνω έχουν αλιευθεί από το βιβλίο του Harold McGee "Food & Cooking, an Encyclopedia of Kitchen Science, History and Culture", έκδοση 2004, σελ. 144 ).

Τα παραπάνω αποτελούν την επιστημονική τεκμηρίωση γι αυτό που οι Γάλλοι αποκαλούν mortification, δηλ. το σίτεμα των θηραμάτων για κάμποσες μέρες πριν το μαγείρεμά τους. Αυτή η πρακτική είχε περισσότερη βάση στο παρελθόν, όταν τα θηράματα ήταν όντως θηράματα, και όχι κανακεμένα ζώα εκτροφείου. Ένα ζώο που έχει καταδιωχθεί, έχει τρέξει, και έχει βληθεί 2, 3, ή και περισσότερες φορές πριν πεθάνει, δεν αποτελεί και το καλύτερο φαγητό άμεσης κατανάλωσης (έκλυση αδρεναλίνης, μυϊκή μάζα γεμάτη από γλυκογόνο... για περισσότερες λεπτομέρειες -κάποιες από αυτές ολίγον μακάβριες- στον οικογενειακό σας παθολόγο, ή σε κάποιον ιατροδικαστή).

Μπορεί, όμως, να βάλουμε και εξωγενή ένζυμα να δράσουν πάνω στο κρέας. Πού θα τα βρούμε; Για να σκεφτούμε ... ποια ένζυμα διασπούν τις πρωτεΐνες; Πολλή χημική ορολογία, βρε παιδί μου... ν' αλλάξουμε χαβά, λοιπόν. Τώρα: ποια φρούτα εμποδίζουν τη ζελατίνα (αχά! πρωτεΐνη κι αυτή!) να πήξει στο ψυγείο, αν τα προσθέσουμε στο γνωστό σε όλους μας φρουτο-ζελέ όταν αυτό είναι ρευστό, σε θερμοκρασία δωματίου; Ο ωμός ανανάς (όχι ο μαγειρεμένος), το ακτινίδιο (ακόμα και αποξηραμένο), ορισμένα είδη φρέσκου σύκου, και το τροπικό φρούτο παπάγια (επιστημονικό όνομα carica papaya). Τα υπεύθυνα ένζυμα είναι τα εξής:

ανανάς: βρωμελίνη (με αρκετά ισχυρή δράση: έχω δεί χέρια ανθρώπου που καθάριζε και τεμάχιζε ωμό ανανά για ένα 6μηνο, χωρίς γάντια. Το θέαμα δεν ήταν καθόλου ελκυστικό: it was not a pretty sight).

ακτινίδιο: ακτινιδίνη, ή ακτινιδαΐνη

σύκο: φισίνη

παπάγια: παπαΐνη

Κάποιο από αυτά τα ένζυμα αποτελεί το ενεργό συστατικό διάφορων παρασκευασμάτων τα οποία στην Εσπερία αποκαλούνται "meat tenderiser" και τα οποία πωλούνται κι εδώ, περισσότερο στη χονδρική, παρά στα σουπερμάρκετ.
.
Βέβαια, αν δεν μας αρέσει η χημεία, μπορούμε ν' ανατρέξουμε και στη φυσική για να κάνουμε το κρέας πιο τρυφερό, χρησιμοποιώντας μηχανικές μεθόδους. Απλά, κοπανάμε το κομμάτι κρέατος με μία ματσόλα (εργαλείο αγγλιστί αποκαλούμενο meat mallet, το οποίο στα γερμανικά ακούγεται πολύ πιο απειλητικό ως Fleischklopfer- άσε που γεμίζει κι ο στόμας σου όταν το λες).
.
Για να μην αδικήσω τον συγγραφέα, χτένισα και την έκδοση Wiley Encyclopedia of Food Science and Technology (Second Edition), με τις ουκ ολίγες της σελίδες. Το γλουταμινικό μονονάτριο αναφέρεται 15-20 φορές, αλλά πάντα σε σχέση με την ιδιότητά του ως ενισχυτικό γεύσης. Ως ουσία που κάνει περισσότερο τρυφερό το κρέας, καμία αναφορά.
.
.
.

9 comments:

Anonymous said...

"Wiley Encyclopedia of Food Science and Technology", δεύτερη έκδοση. Αυτή δεν έχει 3000 και βάλε σελίδες; Θες να μας πεις ότι έχεις και τους 4-5 τόμους της; Δηλαδή, στη σελίδα 757 και στη σελίδα 2394 τι γράφει ρε μεγάλε; Για να σε δούμε.

Errata Culinaria said...

Οι τόμοι είναι 4.

Οι σελίδες, 2724.

σελ. 757: το λήμμα "Filth and extraneous matter in food"

σελ. 2394: λήμμα "Vanilla extract", με ένα διάγραμμα το οποίο συγκρίνει το γευστικό προφίλ ποικιλιών βανίλιας. Λεζάντα στο διάγραμμα:
"Figure 18. Vanilla aroma and flavor for Bourbon and Mexican pure vanilla extracts; tested at
1.0% in room temp, spring water, June 20, 1990."

Με προθυμία,
EC

Anonymous said...

Αγαπητό Ερράτα καλημέρα.
Εδώ μπερδεύουμε τη θεωρία με αυτό που κάνουν οι σχετικοί χασαποταβερνιάρηδες και όχι μόνο.
Επίσης, μπερδεύουμε ουσίες που χρησιμοποιούνται για ενισχυτικό γεύσης και οι οποίες είναι πολλές.
Στο μπαχαρικό λεξικό μπορεί να αναφέρεται μόνο σε αυτή η ουσία, αντανακλώντας την τρέχουσα πρακτική. Αν θέλουμε να είμαστε δημιουργικοί αναγνώστες και όχι μόνον να ψάχνουμε λάθη /errata θα πρέπει μάλλον να το δούμε μέσα από αυτό το πρίσμα, άσχετα φυσικά με το glo που είναι glu και επίσης άσχετα με το εάν τελικά «μαλακώνει» τη γεύση του κρέατος ή το ίδιο το κρέας.
Σχετικά άρθρα έχουν γραφτεί στον περιοδικό μαγειροτύπο. Ο «επίκουρος» για παράδειγμα στο gourmet (12ος – 2004) μέσα στο γνωστό του πνεύμα «εγώ τα ξέρω όλα» ή καλύτερα «εγώ έχω άποψη επί παντός γαστρονομικού επιστητού» μας πληροφορεί για την «ανακάλυψη» της πέμπτης γεύσης, η οποία σημειωτέον είναι γνωστή παλαιόθεν.
Χρησιμοποίησε δηλαδή αυτό που από παλιά ήταν γνωστό σαν «ενισχυτικό ιδεολογικό» των απόψεών του για το «άρωμα της γεύσης», (όπως οι ισπανοί εντυπωσίαζαν με τα καθρεφτάκια τους ιθαγενείς της Αμερικής), και μας μιλάει για το umami που προέρχεται από άλατα οξέων όπως το monosodium glutamate.
Στο καπάκι τον Απρίλιο του 2005 η κυρία Χαραμή σε άρθρο της στο βημαγκαζίνο, μας μιλάει για το πόσο πειράζει την «ευαίσθητη γεύση της» η υπερβολική χρήση τέτοιων αλάτων για τα οποία χρησιμοποιεί τις λέξεις «γευστικόν» αλλά και «γλουταμάτη».
Δηλαδή για το «πολύπλοκο» αυτό θέμα έχουν ασχοληθεί οι «ειδήμονες» και μάλλον εμάς δεν μας πέφτει λόγος…..

μπλογκομάγειρος

Errata Culinaria said...

Errata θα συνεχίσουμε ν’ αναζητούμε. Άλλωστε, αυτό είναι το μετερίζι μας.

Η πρώτη διατύπωση περί umami έγινε από τον Kikunae Ikeda το 1908, καθώς μελετούσε τη γεύση του ζωμού από φύκια (αυτά που εμείς σήμερα που «σουσιόμαστε» γνωρίζουμε ως kombu) και κατάφερε ν’ απομονώσει εργαστηριακά το γλουταμινικό μονονάτριο. Σχετική βιβλιογραφική παραπομπή: Journal of the Chemical Society of Tokyo 30: 820-836 (1909).

Οι Δυτικοί επιστήμονες έμειναν λίγο πίσω σε αυτόν τον τομέα. Το 2001, υπήρχε η εργασία του βιολόγου Charles Zucker από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια (Σαν Ντιέγκο). Το 2002, σε άρθρο στην επιστημονική επιθεώρηση Nature (Nelson G, Chandrashekar J, Hoon MA, κλπ "An amino-acid taste receptor" 416 (6877): 199-202) γίνεται λόγος για έναν υποδοχέα γεύσης ειδικά για το umami.

Πρακτικά βέβαια, την πέμπτη γεύση την αναζητούσαμε και τη βρίσκαμε στον αρχαιοελληνικό και Βυζαντινό γάρο, στα παλαιωμένα κίτρινα τυριά μας (αλλά και στην παρμεζάνα), στα ωμά στρείδια, στον πελτέ τομάτας, ενώ λ.χ. οι Άγγλοι σε κέτσαπ από μανιτάρια ή καρύδια (ναι, καρύδια!), τα οποία, όσο παράξενα κι αν μας φαίνονται, ήταν τίγκα στα επίμαχα αυτά άλατα.

Σύμφωνα με πάγια τακτική, δεν σχολιάζω ονόματα: μονάχα καμώματα και γραφθέντα.

Πάντως, πρέπει να σας επαινέσω για το αρχείο περιοδικών που τηρείτε. Gourmet, τεύχος 12ου του 2004 – αυτό με το ψητό πουλερικό (πάπια, χήνα, ίσως…) και τη γαρνιτούρα πορτοκάλι στο εξώφυλλο, και το άρθρο του Επίκουρου στις σελ. 6-8, έτσι;

Εγώ θα ήθελα να δω κι άλλα άρθρα για το umami. Δεν προσδοκώ κανένας κουζινογράφος (ημέτερος ή αλλότριος) να μας παρουσιάσει πρωτογενή επιστημονική έρευνα στους τομείς της βιολογίας ή της χημείας. Απλά, θα ήθελα να δω το umami να γράφεται έτσι, και όχι ουνάμι ή τσουνάμι ή τσουτσουνάμι. Ζητάω πολλά;

Anonymous said...

Ερράτα καλησπέρα.

Ναι έτσι ακριβώς, και κρατάω με «ευλάβεια» το αρχείο των μαγειροπεριοδικών γιατί περιέχει ουκ ολίγα errata….

Για το «σουσιόμαστε»: είναι λέξη με ονομασία προέλευσης και ανήκει στον Αλέξανδρο Γ. και νομίζω ότι πρέπει να το αναφέρουμε όταν την λέμε….

Για την ιστορία καλά κάνετε και αναφέρετε τις πηγές, επωνύμως.
Εγώ πάλι, γενικά, δεν συνηθίζω να αναφέρω πηγές αλλά μόνο τα "άρθρα" των επώνυμων "ειδικών" που είναι και πιο εύκολο να «βρεθούν» και να διαβαστούν.

Επίσης, πρέπει να πω ότι: Η επιμονή του σφυροκοπήματος «μικρών και αδυνάτων» όπως αυτού του «βιωματικού έργου» (έτσι το χαρακτηρίσαμε σε παλιό ποστ) του μπαχαρολεξικού με «στεναχωρεί» λίγο, να όσο πατάει η γάτα.

Και εννοώ ότι: δεν είναι «καλό», αν συμβαίνει (?..) κάποιοι «μεγάλοι» να απολαμβάνουν προνομιακής μεταχείρισης ακόμα και αν (π.χ.) τους έχουμε δώσει συνέντευξη ή τους γνωρίζουμε προσωπικά….(όπως βλέπετε δεν χρησιμοποιώ όνομα)

Καλό Σαββατοκύριακο
Μπλογκομάγειρος….

Errata Culinaria said...

Αρκετά μεγάλο για σχόλιο, και ανοικονόμητο. Αλλά, τι να κάνουμε…

------
Για το λόγο αυτόν που επισημαίνετε είχα εισαγωγικά στο «σουσιόμαστε».

------
Οι πηγές αναφέρονται ώστε: (1) να μη φανεί ότι αυθαιρετώ (2) για ν’ αποδείξω την αλήθεια των ισχυρισμών μου (3) για ν’ αποδείξω τα μαγειρικά λάθη άλλων. Γι’ αυτό άλλωστε μερικές φορές γίνομαι φορτικός και υπερβολικά αναλυτικός.

-------
Για το «μικρός κι αδύνατος» θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω. Το βιογραφικό του σημείωμα στο εν λόγω βιβλίο αναφέρει ότι έχει γράψει 22 βιβλία, και η βάση δεδομένων του ΕΚΕΒΙ αναφέρει δύο ακόμα μετά το 2003: σύνολο 24. Το αντίτυπο που έχω εγώ στην κατοχή μου λέει «6η χιλιάδα» στο εξώφυλλο. Νομίζω ότι από τα 1.000 αντίτυπα έχουν ήδη βγει όλα τα έξοδα του εκδότη. Με αυτή τη λογική θα πρέπει ν’ αρχίσω να λαϊκίζω για τα υπόλοιπα αντίτυπα, να κάνω πολλαπλασιασμούς και ν’ αρχίσω να διερωτώμαι αν ένα τέτοιο βιβλίο αξίζει τόσα αντίτυπα; Λάθος αντιμετώπιση.

« …βιβλίο με αξιώσεις, βιωματικό σε μεγάλο βαθμό, από κάποιον που ξέρει τι ζητά και έχει πάθος για το αντικείμενο (520 σελίδες σε μέγεθος 14 Χ 20 εκατοστά είναι ουκ ολίγες). Όμως, και τα λάθη είναι ουκ ολίγα επίσης (εγώ, μαζί με τις ευγενικές προσφορές κάποιων άλλων εθελοντών, τα βγάζω πάνω από 200 »
Αυτά είχα γράψει εγώ ο ίδιος σε σχόλιο στις 15 Απριλίου. Πού είναι η δουλειά του εκδοτικού οίκου; (ο οποίος, σημειωτέον, δεν είναι και από τους μικρούς)
Ο συγγραφέας μπορεί κάλλιστα να παρέδωσε το χειρόγραφό του γραμμένο ακόμα και σε χαρτοπετσέτες. Οι επιμελητές και οι διορθωτές τι έκαναν; Γιατί μία στις τρεις ξενόγλωσσες αναφορές να έχει ορθογραφικά λάθη; (Σκόπιμα δεν λέω κουβέντα για τεχνικά και πραγματολογικά λάθη του συγγραφέα).

------
Η (σύμφωνα μ’ εσάς) «μεγάλη» η οποία είχε το ενδιαφέρον, την επιμονή και την υπομονή για να εξασφαλίσει τη συνέντευξη έχει στο ενεργητικό της 5 βιβλία την τελευταία δεκαετία (στοιχεία από ΕΚΕΒΙ), και όχι 24. Ποιος είναι ο μικρός και ποιος ο μεγάλος, τώρα;

Δηλαδή, αν (υποθετικά - ούτε επιβεβαιώνω, ούτε να διαψεύδω – τα ποστ μου δεν αναφέρουν ποτέ όνομα) υπάρχουν και 1-2 post τα οποία επισημαίνουν τυχόν δικά της λάθη, θα είχε ικανοποιηθεί το περί δικαίου αίσθημά σας; Και τι δίκαιο είναι αυτό; Ίσως ήδη να υπάρχουν τέτοιες καταχωρίσεις στο blog μου.

Το σίγουρο είναι ότι τα Errata Culinaria ακολουθούν μία συντακτική πολιτική (editorial policy) βαθύτατα προσωπική και υποκειμενική, και προτιμούν να ξεφυλλίζουν εγκυκλοπαίδειες και να μαθαίνουν χημεία (αυτή που δεν έμαθε ο συγγραφέας που απλά αυθαιρετεί γράφοντας ό,τι του κατέβει στο λήμμα αυτό) ώστε να μπορούν να γράψουν ένα άρθρο σαν και τούτο, παρά να γέρνουν μπρος-πίσω στην τραμπάλα για να διατηρήσουν ισορροπίες (όπως τις εννοεί ο καθένας, μεταξύ φίλων, ατόμων, εντύπων, εταιρειών, ομίλων, συμμαχιών, μεταγραφών, προσχωρήσεων, διαφημιστικών budget και bucket, και πάει λέγοντας).

Εδώ, σκόπιμα ξεφεύγουμε από ένα πλαίσιο λειτουργίας αλά ΕΣΗΕΑ, το οποίο άλλωστε δεν επιδιώξαμε ποτέ. Scripta (culinaria) manent – τα (μαγειρικά) γραπτά μένουν, και πάνω σε αυτά εκφέρουμε άποψη. Οι παρεπόμενες, ερμηνευτικές κρίσεις και αξιολογήσεις θα υπάρχουν, θα είναι πάντοτε σεβαστές, αλλά δεν θα είναι και το μόνο φως γύρω απ’ το οποίο άσκοπα θα περι-ιπτάμεθα σαν άλλα καλοκαιρινά ζουζούνια, δίποδα ή εξάποδα.

Anonymous said...

Καλησπέρα σας.
Και συγγνώμη για τα ανοικονόμητα σχόλιά μου.

Μάλλον οι απόψεις μας εδώ είναι εκ διαμέτρου αντίθετες.
--------
Το «δυνατός» προσωπικά το προσδιορίζω ΟΧΙ από την ποσότητα αλλά από το «πρεστίζι» που λέει και κάποιος φίλος. Τουτέστιν τη φήμη και την προβολή.
--------------

Άραγε θα πούμε «αδύνατο»: το εθνικό «ευτυχισμένο» μαγειροσταρέλι που έχει γράψει ένα βιβλίο ??
ή τον εθνικό μαγειροστάρ που έχει γράψει λιγότερα από 24 βιβλία???
ή την εθνική μαγειροστάρ που νομίζω (δεν γνωρίζω) ότι δεν υπερβαίνει κι αυτή τους 24 τίτλους???
-----------
Και θα πούμε «δυνατό» αυτόν το ταλαίπωρο που δεν έχει «βγει» πουθενά ούτε έχει ακουστεί αντίθετα με τους προαναφερθέντες??.
------------
Και ούτε ξέρω και αν πουλάει. Μην μπερδευόμαστε από τους "δείκτες" των εκδοτών. Κάθε 100 αντίτυπα μπορεί να τυπώνουν στο εξώφυλλο: 1η, 2η, 3η χιλιάδα,…,…, αντίστοιχα, διότι ο "αναγνώστης" της Ελλάδας προτιμά τα μπεστ σέλερ.
-----------
Εγώ πάντως δεν το έχω το μπαχαρολεξικό (και κανένα βιβλίο του ιδίου) αλλά έχω βιβλία της συγγραφέως αυτής. Το ίδιο ακριβώς και οι γκουρμεδοαναγνώστες φίλοι και γνωστοί μου.
Και όχι!!! δεν θα ικανοποιηθώ βρίσκοντας λάθη σε αυτήν. Τυχαία την ανέφερα, μην παρεξηγηθώ.!!!
----------

Υπάρχουν όμως πολλές "αυτές" και «αυτοί» που εκπέμπουν στο ίδιο «μήκος κύματος», αρθρογραφούν και εκφέρουν άποψη επί παντός γαστρονομικού επιστητού. Για μένα αυτοί είναι οι «δυνατοί» κι ας μην έχουν γράψει πάνω από 10 βιβλία έκαστος.
Επίσης: για μένα αυτοί πρέπει να βρίσκονται στο μικροσκόπιο των ψαγμένων αναγνωστών και αυτοί «πρέπει» να κριτικάρονται.
----------
Υπάρχουν τουλάχιστον 100 μαγειροσυγγραφείς (άντρες – γυναίκες), στην Ελλάδα τη στιγμή που μιλάμε.

Γιατί να αρχίσουμε το «ψάξιμο λαθών» από τον εκατοστό και όχι από τον πρώτο ή τον δεύτερο???? Αυτοί δηλαδή δεν κάνουν λάθη ή ό,τι που αυτοί είναι σωστό επειδή είναι αυτοί και έχουν το «πρεστίζι» που λέγαμε???
---------
Και τελικά αυτό είναι το ερώτημά μου και συγνώμη για την αναστάτωση..!!!!
Καλή εβδομάδα να έχετε.


Μπλογκομάγειρος…..

Errata Culinaria said...

Καλημέρα (ώρα που είναι), και καλή εβδομάδα. Πότε-πότε ξεχνάω και τους καλούς μου τρόπους.

Τελικά, νομίζω ότι κανείς δεν έχει άδικο – απλά βλέπουμε τα πράγματα από άλλη σκοπιά. Μονάδα μέτρησης (κοινά αποδεκτή) για το ποιος είναι πιο «δυνατός» δύσκολα θα βρεθεί. Είναι πολλοί οι παράγοντες και με διαφορετικό ειδικό βάρος ο καθένας.

Εγώ θέλω να τονίσω ότι δεν πάω με κριτήριο το αν κάποιοι είναι «δυνατοί» ή όχι, αλλά με κριτήριο το αν τα γραπτά τους μ’ εκνευρίζουν σε επίπεδο αναφυλαξίας ή όχι. Γνώμη εκφέρω για γραπτά τα οποία έπεσαν στην (περιορισμένη και υποκειμενική) αντίληψή μου. Ποτέ δεν ισχυρίστηκα ότι καλύπτω όλον τον κλάδο. Να θυμίσω επίσης ότι, ως αναγνώστης, έχω περιορισμένες δυνατότητες (και βαλάντιο) και ότι τα βιβλία δεν μου έρχονται με courier στο γραφείο από το επ’ αυτού επιφορτισμένο τμήμα του εκδοτικού οίκου, με το CD έτοιμο με τα σχετικά jpg και tiff, με το press kit και όλα τα σχετικά, και το αρθράκι μου φτιαγμένο «κονσέρβα» εκ των προτέρων.

Για το μπαχαρολεξικό, ναι, το κατέχω – το αγόρασα, τι να κάνω; Βέβαια, χάλασα και ένα μολύβι αλάκερο υπογραμμίζοντας και κυκλώνοντας λάθη. Γιατί δηλαδή, δεν μπορούσε κάποιος άλλος να έχει κάνει τη δουλειά αυτή πριν το βιβλίο βγει στην αγορά;

Κι εσείς, αν κατέχετε βιβλία άλλων, περισσότερο «δυνατών», δε νομίζω να σας εμποδίζει κανείς να επισημάνετε τα μαγerrata που τυχόν θα εντοπίσετε, n’est-ce pas?

Γνώμη εκφέρω για βιβλία και έντυπα τα οποία αγόρασα επειδή θα τα αγόραζα έτσι κι αλλιώς. Είπαμε, έχουμε και περιορισμένο μπάτζετ. Εξαίρεση αποτελούν ορισμένα έντυπα (χεχεχέ) τα οποία αγοράζω για να χαζέψω λάθη, μια και βλέπω ότι ρέπουν μονίμως προς τα παροράματα. Εκεί, αράζουμε και το φχαριστιόμαστε "we sit back and enjoy the ride" που θα έλεγε και ο ξένοιαστος καβαλάρης.

Σας χαιρετώ

Unknown said...

Είσαι γυναίκα που ψάχνεις τον καρπό της μήτρας, θέλεις να ακούσεις τις φωνές των παιδιών στο σπίτι σου αλλά δεν κατάφερες να μείνεις έγκυος μην ανησυχείς πια γιατί ο Δρ Ajayi θα σε βοηθήσει να αποκτήσεις ένα δικό σου μωρό, αντιμετώπιζα παρόμοια κατάσταση όταν ένας άντρας μαρτυρεί πώς ο μεγάλος ξόρκι Dr Ajayi τον βοήθησε να πάρει πίσω την αγαπημένη του σύζυγο πίσω στο σπίτι μετά από 9 μήνες χωρισμού, επικοινώνησα με τον Dr Ajayi εξήγησε την κατάστασή μου, μου είπε να μην κλαίω άλλο και ετοίμασε ένα βότανο ποτό για μένα που πήρα και σε τρεις μήνες ήμουν έγκυος σε δίδυμα αγόρια, είμαι περήφανη μητέρα τώρα. επικοινωνήστε με τον Δρ Ajayi, τον ξόρκι για οποιαδήποτε κατάσταση ζωής είναι καλός άνθρωπος. Viber ή WhatsApp: +2347084887094 ή Email: drajayi1990@gmail.com