"Alexandre Dumas concoctant une bouillabaisse de personnages" (από το fr.wikipédia.org)

Tuesday 8 May 2007

η πάπια η σκαφτή --- dig-dug goes the duck

.



ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ:
Βιωματικό βιβλίο Αμερικάνου γαστρο-ταξιδευτή.
Αγγλόφωνη έκδοση 2001, ελληνική έκδοση 2003. Το ελληνικό απόσπασμα (σαρωμένο εδώ παραπάνω) είναι από τη σελ. 15. Παρατίθεται και το αντίστοιχο σαρωμένο απόσπασμα από την αγγλόφωνη έκδοση.

ΣΧΟΛΙΟ:
Από πού κι ως πού carve = 'σκάβω'; Και την πάπια κιόλας; Αφού δύο σειρές παρακάτω το carved δεν βγαίνει σωστό ως 'σκαμμένο' και το αποδίδεις ως "κομμένο". Γιατί να μην το έχεις σωστό και στην πρώτη σειρά;

Carve, λοιπόν, είναι το να κόβεις ένα κοψίδι ψητό κρέας (αγγλιστί joint - of meat παρακαλώ, μην πάει αλλού ο ο νους σας) σε φέτες και να τις εναποθέτεις στα πιάτα των συνδαιτυμόνων διά τα περαιτέρω. Παραδοσιακά, είναι ένα καθήκον που επιτελεί ο κύρης του σπιτιού, υποβοηθούμενος από ένα μαχαίρι και μία πιρούνα με δύο δόντια (http://en.wikipedia.org/wiki/Image:Old_carving_knife_and_forks.JPG). Αποτελεί στερεότυπο της οικιακής οικονομίας της βορειο-ευρωπαϊκής σχολής, με αντικείμενο τεμαχισμού είτε ένα κοψίδι roast beef, είτε μία ολόκληρη γαλοπούλα, είτε ένα ψητό από χοιρινό. Στα καθ' ημάς, έχει διατηρηθεί στα Κυριακάτικα brunches κεντρικών ξενοδοχείων, κυρίως με roast beef ή στήθος γαλοπούλας (το τελευταίο για περισσότερο λάιτ καταστάσεις).

Man who waits for roast duck to fly into mouth
must wait very, very long time.
Jules Renard
.
.
.

3 comments:

Anonymous said...

Αγαπητή ερράτα καλημέρα.
Σχετικά με το carve - carving, βασικά στο κείμενο που παραθέτεις είναι "κόβω το κρέας σε φέτες".

Συμπληρωματικά, σου αναφέρω ότι στην μαγειρική "διάλεκτο" (θα λέγαμε) το χρησιμοποιούμε τα τελευταία χρόνια όταν αναφερόμαστε στο σκάλισμα λαχανικών, φρούτων κ.λ.π.
Όταν παρακολούθησα σεμινάριο carving τις προάλλες μόνο σκάλισμα είχε σε πάγο, βούτυρο και φρούτα, δεν είχε καθόλου κοπή κρεάτων..
Αυτά για την ιστορία...
ο μπλογκομάγειρος

Errata Culinaria said...

Ευχαριστώ για το σχόλιο.

Σωστή η παρατήρηση περί "σκαλίσματος" στις εκτός κρεοπωλείου καταστάσεις.

Βέβαια, οι παλαιότεροι θα πουν ότι τα carving (πέραν του κρέατος) είναι απλά η διάδοχη κατάσταση των αρχιτεκτονικών σακχαρουργημάτων (pièces montées με πρώτη ύλη το pastillage) των δασκάλων του παρελθόντος.

Οπωσδήποτε, στο carving φρούτων και λαχανικών, κάτι μας δίδαξαν και οι Απωανατολίτικες κουζίνες.

---

Το γένος του "αγαπητή" το αντιπαρέρχομαι.

Μπάι δε γουέι, δεν θα ήταν σώφρον (prudent) να φτιάξετε μία διαδικτυακή ταυτότητα για να επισφραγίζει τα σχόλιά σας, αφού έτσι κι αλλιώς τα υπογράφετε, και δεν τα συντάσσετε ως «ανώνυμος τις Έλλην»; Με αυτόν τον τρόπο, άλλοι δεν θα μπορέσουν να φέρουν τ' όνομά σας επί ματαίω ή και δολίως. Ζούμε σε πονηρούς καιρούς, γαρ… Συγνώμη που το αναφέρω αυτό (και γίνομαι και αδιάκριτος, κιόλας), αλλά δεν μπορώ ν’ αγνοήσω το γεγονός ότι δεν υπάρχει ούτε μία διεύθυνση e-mail στις σελίδες σας.

Anonymous said...

Ερράτα, μάι ντίαρ,

θα καταλάβατε ότι το θηλυκό το "πήρα" από τη Μάτζικα που μου έγραψε σε σχετικό σχόλιο:
"...Η errata culinaria, ουδέποτε έχει μιλήσει απαξιωτικά..."κ.λ.π.
Σόρυ αν τελικά δεν είστε γυναίκα...

Δεν είμαι ανώνυμος όμως, είμαι ο μπλογκομάγειρος, αυτός με τα μαγεράτα, και όποιος θέλει να μου στείλει κόμεντ, εκεί είναι καλά...

Το μέιλ μου (magerrata@yahoo.gr)δεν το κρύβω, το γνωστοποίησα ήδη σε 250 διευθύνσεις "ειδικών" περί μαγειρικής και έλαβα και προσωπικές απαντήσεις και σχόλια όπως από την κα Στέλλα..

Λινκ από το δικό σας μπλογκ, στα κόμεντς μου δηλαδή, δεν θα βάλω για να μην πουν κάποιοι ότι το κάνω για προμόσιον...

ένι γουέι,

Και πάλι σόρυ για το "γένος"..

θενκς για την απάντησή σας

ο μπλογκομάγειρος