"Alexandre Dumas concoctant une bouillabaisse de personnages" (από το fr.wikipédia.org)

Wednesday, 28 March 2007

Λογοκλοπή: 2 από πόσα, άραγε;


ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ:

Μηνιαίο περιοδικό φαγητού, τεύχος 1, συνέχεια του άρθρου από το προηγούμενο post (φαίνεται, άλλωστε, από τις πρώτες δύο σειρές της σαρωμένης σελίδας).
.
Η παραπάνω σαρωμένη εικόνα είναι σε αρκετά υψηλή ανάλυση ώστε, αν κάνετε κλικ πάνω της, να είναι αρκετά ευανάγνωστη σε μεγαλύτερο μέγεθος.

ΣΧΟΛΙΑ:
Το πρωτότυπο άρθρο βρίσκεται στην ηλεκτρονική διεύθυνση: http://www.soyouwanna.com/site/syws/champagne/champagne.html, απ' όπου συνεχίζεται σε δύο πρόσθετες σελίδες.

Αν προτιμάτε να έχετε το πρωτότυπο άρθρο σε μία ενιαία σελίδα, μπορείτε ν' ανατρέξετε στη διεύθυνση
http://www.soyouwanna.com/site/syws/champagne/champagnefull.html

Το απόσπασμα από το σχετικό αγγλικό άρθρο παρατίθεται παρακάτω (το κείμενο είναι ακριβέστατο - η μορφοποίηση όχι).
Το ξεπατίκωμα συντελείται από τα σημεία σημειωμένα με κόκκινο (και στο σημείο του ελληνικού άρθρου από την επικεφαλίδα "ΠΑΛΑΙΟΤΗΤΑ" και κάτω).


Ανοίγουν εισαγωγικά:
-----------
Vintage
As with any wine, quality varies across the years, in harmony with the quality of the grapes harvested that year and the weather of the harvesting season. Unlike many wines, however, one needn't sample decades worth of champagnes to identify a good year. Champagne is typically held for up to five years by the manufacturing house, but when it is eventually released for purchase, it should be consumed within two years. Choosing a relatively young champagne, therefore, is not considered gauche.

Also, champagne is often blended across years. For a champagne to be considered of a particular year's vintage, at least 80% of the grapes used in producing it must have been harvested in that year. The remaining 20% of the grapes, therefore, can be from other years. Vintners will, accordingly, often blend their champagnes with the "greatest hits" from across the years, which leads to a more uniform quality of beverage. This is yet another reason why choosing any particular vintage of champagne is not that important -- all those of a given marque are quite similar.
For a more precise evaluation of the quality of different vintages, however, check out this Champagne Vintage chart.

----------
Κλείνουν τα εισαγωγικά


Η παραβολή των δύο κειμένων (πρωτότυπου αγγλικού και ξεπατικωμένου ελληνικού) θα συνεχιστεί σε επόμενα post (εξ ου και η αποστροφή του τίτλου "από πόσα άραγε ;;").
.
.
.

Sunday, 25 March 2007

Λογοκλοπή: 1 από πόσα, άραγε;


ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ:

Μηνιαίο περιοδικό φαγητού, τεύχος 1
(Δεν συμπεριλαμβάνεται ο μήνας κυκλοφορίας, ώστε το περιοδικό να μη 'φωτογραφίζεται'. Άλλωστε, η παραπάνω σαρωμένη εικόνα -και ο αριθμός σελίδας που περιλαμβάνει- θα πρέπει να λέει κάποια πράγματα στους γνώστες - cognoscenti.)
.
Βέβαια, ο πειρασμός του να υπάρχει μία "in your face" προσέγγιση είναι μεγάλος, αλλά τον αντιπαρερχόμαστε.
.
Η παραπάνω σαρωμένη εικόνα είναι σε αρκετά υψηλή ανάλυση ώστε, αν κάνετε κλικ πάνω της, να είναι αρκετά ευανάγνωστη σε μεγαλύτερο μέγεθος.
.
ΣΧΟΛΙΑ:
Σε αυτό το post, δεν μας ενδιαφέρει τόσο η πραγματολογική ορθότητα του κειμένου. Βέβαια, δεν μπορούμε να μη σχολιάσουμε τα παρακάτω (σημειωμένα με πράσινο στη σαρωμένη εικόνα της σελίδας):
.
1.
τα σταφύλια στη Γαλλία θερίζονται
.
2.
πια μάρκα και χρονολογία σκέφτεστε να παραγγείλετε
("άλλο πια και άλλο ποια" όπως θα έλεγε και η buxom Πέπη Τσεσμελή του πάλαι ποτέ "Ερωτοδικείου")
[spoiler: αυτή η αναφορά αποδεικνύει ότι τα errata culinaria είναι ηλικίας άνω των 30, n'est-ce pas?]
.
τρίτο και καλύτερο:
"Κυρίως προέρχονται από τρεις επαρχίες της παραπάνω περιοχής: Reims, Marne, or Cote de Blancs."
.
Διαβάζοντας το απόσπασμα αυτό, κάποιος αναρωτιέται: τι γυρεύει το αγγλικό or σε ελληνικό κείμενο, όταν μάλιστα δεν έχει σχέση με τα τριγύρω γαλλικά τοπωνύμια;
Μία έρευνα στο Google μας δίνει τη μοναδική πηγή της λογοκλοπής και αντιγραφής.
.
Δυστυχώς, εδώ η συντάκτρια του άρθρου κοινώς "την πάτησε" με το copy-paste, διότι αυτό το or την πρόδωσε. Τώρα, λοιπόν, θα καθίσει και θα τ' ακούσει ("now she will have to face the music", όπως θα έλεγαν και στη γλώσσα του πρωτότυπου άρθρου).
Το πρωτότυπο άρθρο βρίσκεται στην ηλεκτρονική διεύθυνση: http://www.soyouwanna.com/site/syws/champagne/champagne.html, απ' όπου συνεχίζεται σε δύο πρόσθετες σελίδες.
.
Αν προτιμάτε να έχετε το πρωτότυπο άρθρο σε μία ενιαία σελίδα, μπορείτε ν' ανατρέξετε στη διεύθυνση
.
Το απόσπασμα από το σχετικό αγγλικό άρθρο παρατίθεται παρακάτω (το κείμενο είναι ακριβέστατο - η μορφοποίηση όχι).
Το ξεπατίκωμα συντελείται από τα σημεία σημειωμένα με κόκκινο (και στο σημείο του ελληνικού άρθρου από την επικεφαλίδα "ΜΑΡΚΑ" και κάτω).
.
.
Ανοίγουν εισαγωγικά:
-----------
1. CHOOSE A BOTTLE OF CHAMPAGNE
Relax. The best thing about champagne, as compared with regular wines, is that there are significantly fewer choices out there, so you really need to learn only a few classics that are sure to appear on any menu. Of course, if you're purchasing your champagne at a liquor store, your choice will be even easier.

Marque
Vintage
Size of Bottle
Dryness

Marque
The first thing you will need to determine is which brand and year you intend to order. Unlike wines in general, the best champagnes hail from only a few sources. By definition, true "champagne" comes only from that region of France that bears the same name. Specifically, the Champagne region is 90 miles northeast of Paris, close to the border with Belgium. Champagnes themselves typically come from one of three areas within that region: Reims, Marne, or Cote de Blancs. Unlike most wines that are named after vineyards, champagnes are named for the houses that produce them. These houses, in turn, produce various brands of champagne, which are known as marques. When you ultimately are forced to select a bottle of champagne, it will be these marques from which you must choose. Mercifully, the list of most famous champagne marques is relatively short, so if you can remember it -- or even just a few items on it -- you will never fail to find something familiar in a liquor store or on a restaurant menu:

Marque Area of the Champagne Region Bollinger Ay Charles Heidsieck Reims Krug Reims Moet et Chandon Epernay G.H. Mumm Reims Joseph Perrier Marne Ruinart Reims Taittinger Reims Veuve Cliquot-Ponsardin Reims

While each of these marques is a great champagne, you will need to taste many different marques before you can determine your own preference. But since there is the handy Half-Bottle size available, this should not prove to be a prohibitively expensive habit.
----------
Κλείνουν τα εισαγωγικά
.
.
Η παραβολή των δύο κειμένων (πρωτότυπου αγγλικού και ξεπατικωμένου ελληνικού) θα συνεχιστεί σε επόμενα post (εξ ου και η αποστροφή του τίτλου "από πόσα άραγε ;;").

They lard their lean books
with the fat of others' works.

Robert Burton (1577–1640),
"The Anatomy of Melancholy"
.
.
.

Friday, 16 March 2007

Ακούσατε, ακούσατε... (Hear ye, hear ye...)

Τα Errata Culinaria θ’ απουσιάσουν για μία εβδομάδα και θα είναι afk (away from keyboard) αλλά όχι awol (absent without leave, ‘αδικαιολογήτως απόντα’ στην στρατιωτικήν). Κατά την καθιερωμένη (έως και ιερή) στρατιωτική (και δημοσιοϋπαλληλική) πρακτική, η εβδομάδα επιμηκύνεται από την προσάρτηση ενός σαββατοκύριακου πριν (ante) και ενός μετά (post).

Με την ευκαιρία αυτή, θα ήθελα να ευχαριστήσω τους bloggers που είχαν την καλοσύνη να (προ- και να προσ-)θέσουν τα Errata Culinaria στην προμετωπίδα τους. Αυτοί είναι:

αθέμιτα://ήπιες μορφές ενάργειας
http://athemita.wordpress.com/

Αθήναιου Βορβορυγμοί
http://www.greekgastronomer.com/
κάτω από τον τίτλο "ο φόβος και ο τρόμος του γραφιά" στην ομάδα "μάγειρες"

είμαι μία στατιστική
http://www.psifio.blogspot.com/

όλα στα κάρβουνα
http://www.olastakarvouna.blogspot.com/
κάτω από τον τίτλο "μαγυιρηκά λάθοι" (sic) στην ομάδα "αρτυστές"

Loucretia’s
http://loucret.blogspot.com/



It's 106 miles to Chicago,
we got a full tank of gas,
half a pack of cigarettes.
It's dark and we're wearing sunglasses.
Hit it.
John Belushi in "The Blues Brothers"
.
.
.

Wednesday, 14 March 2007

Λιβάνια και γαρύφαλλα

Αμμωνία = incence, υποτίθεται (allegedly).



ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ:
Συσκευασία σχετικού προϊόντος σε φακελάκι.

ΣΧΟΛΙΟ:
Κατ΄αρχήν, η αγγλική λέξη είναι ανορθόγραφη. Η σωστή ορθογραφία είναι incense. Ανοίγοντας την Καινή Διαθήκη στο Κατά Ματθαίον (2:11), συναντάμε το παρακάτω εδάφιο:

And when they were come into the house, they saw the young child with Mary his mother, and fell down, and worshipped him: and when they had opened their treasures, they presented unto him gifts; gold, and frankincense, and myrrh.

Και ελθόντες εις την οικίαν είδον το παιδίον μετά Μαρίας της μητρός αυτού και πεσόντες προσεκύνησαν αυτώ και ανοίξαντες τους θησαυρούς αυτών προσήνεγκαν αυτώ δώρα χρυσόν και λίβανον και σμύρναν.

Είναι λοιπόν προφανές ότι frankincense (από το αρχαίο γαλλικό franc encens) είναι το λιβάνι. Περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα http://en.wikipedia.org/wiki/Incense

Θα έλεγα να μην χρησιμοποιήσετε το περιεχόμενο από το φακελάκι για να θυμιάσετε.
Επίσης, θα σας προέτρεπα (I would urge you) να μην χρησιμοποιήσετε λιβάνι στα κουλουράκια σας, τουλάχιστο όχι ως διογκωτικό (leavening).

ΔΙΟΡΘΩΣΗ:
Αμμωνία - ammonia powder είτε
Αμμωνία - ammonia salts

--------------------


Γαρύφαλλο στο μουστουκούλουρου, αλλά τι γαρύφαλλο;

ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ:

Συσκευασία τυποποιημένων μουστοκούλουρων.

ΣΧΟΛΙΟ:

Clove = 'γαρύφαλλο' το γνωστό μπαχαρικό, ή αλλιώς μοσχοκάρφι, βοτανολογικό όνομα syzygium aromaticum.

Carnation = 'γαρύφαλλο' το λουλούδι, αυτό που συνοδεύει την "πονηριά στο μάτι", βοτανολογικό όνομα dianthus caryophyllus.

Ενδιαφέρον το ότι, ετυμολογικά, η αγγλική λέξη carnation συνδέεται με την λατινική ρίζα carn- 'σάρκα, κρέας' εξαιτίας του χρωματισμού του λουλουδιού. Από εκεί πάμε στις λέξεις και φράσεις carnival, carnivore, carnal knowledge ... ουπς, παρασύρθηκα. Σταματώ.

ΔΙΟΡΘΩΣΗ:

γαρύφαλλο = clove για το μουστουκούλουρού μας.

.

.

Tuesday, 13 March 2007

Τα εικαστικά διανθίσματα του blog

Με αφορμή κάποια σχετικά σχόλια και ερωτήσεις, θα ήθελα να δώσω μερικές πληροφορίες για το πλάσμα που βλέπετε στο κάτω μέρος της κάθε σελίδας. Το πλάσμα αυτό ονομάζεται κάβουρας ο ερημίτης (αγγλικά hermit crab, είτε soldier crab, γαλλικά bernard-l’ermite και λατινικά (eu)pagurus bernhardus.

Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, στο έννατο βιβλίο της «Φυσικής Ιστορίας» του, αναφέρει (9:98)
Pinotheras vocatur minimus ex omni genere, ideo opportunus iniuriae. Huic solertia est inanium ostrearum testis se condere, et cum adcreverit migrare in capaciores.

"Πιννοθήρας ονομάζεται ο μικρότερος εκπρόσωπος αυτού του γένους, ο οποίος εξαιτίας αυτού [του μικρού μεγέθους] υφίσταται αρκετές κακουχίες. Η ικανότητά του έγκειται στο να κρύβεται σε κενά όστρακα και, καθώς μεγαλώνει, να μετακομίζει σε άλλα πιο ευρύχωρα."

Ο Αλέξανδρος Δουμάς πατήρ (ο οποίος απεικονίζεται στη γκραβούρα στο πάνω μέρος των σελίδων των errata culinaria σε άλλες δραστηριότητες) είχε γράψει για τον κάβουρα ερημίτη στο Grand Dictionnaire de Cuisine το 1873:
Bernard l’ermite.
[…]
Rien de plus drôle que ce petit crustacé; la nature l’a fait armé jusqu’à la ceinture, cuirassé, gants et masque de fer, de ce côté il a tout; de la ceinture à l’autre extrémité, rien, pas même de chemise; il en résulte que le bernard l’ermite fourre cette extrémité où il peut. Le créateur, qui avait commencé à l’habiller en homard, a été dérangé ou distrait au milieu de la besogne et l’a terminé en limace. Cette partie, si mal défendue et si tentante pour l’ennemi, est sa grande préoccupation; à un moment donné, cette préoccupation le rend féroce. S’il voit une coquille qui lui convienne, il mange le propriétaire de la coquille et prend sa place toute chaude, c’est l’histoire du monde au microscope. Mais comme au bout du compte la maison n’est pas faite pour lui, au lieu d’avoir l’allure grave et honnête du colimaçon, il trébuche comme un homme ivre, et, autant que possible ne sort que le soir de peur d’être reconnu.

"Δεν υπάρχει τίποτα αστειότερο απ’ αυτό το μικρό μαλακόστρακο. Η φύση το αρμάτωσε μέχρι τη μέση με θώρακα, γάντια και προσωπίδα, όλα από σίδερο. Το μισό είναι πλήρως αρματωμένο. Αλλά από την μέση ως το κάτω άκρο, δεν υπάρχει τίποτα, ούτε καν μία σκέτη πουκαμίσα. Ως αποτέλεσμα αυτού, ο κάβουρας ερημίτης χώνει το άκρο του αυτό όπου βρει. Ο Δημιουργός, που είχε ξεκινήσει να τον ντύσει σαν αστακό, είτε διακόπηκε είτε αφαιρέθηκε στη μέση της διαδικασίας και τον αποτελείωσε σαν γυμνοσάλιαγκα. Αυτό το μέρος του κάβουρα ερημίτη, τόσο ανυπεράσπιστο μα και τόσο δελεαστικό για έναν εχθρό, είναι η συνεχής του έγνοια. Μία έγνοια που ορισμένες φορές τον καθιστά λυσσαλέο. Αν δει ένα όστρακο που του ταιριάζει, τρώει τον ιδιοκτήτη και καταλαμβάνει τη θέση του ενώ το όστρακο είναι ακόμη ζεστό: ορίστε η ιστορία του κόσμου σε μικρογραφία. Αφού όμως, σε τελευταία ανάλυση, το σπίτι δεν ήταν φτιαγμένο γι αυτόν, παραπατάει σα μέθυσος, αντί να έχει τη σοβαρή και έντιμη περπατησιά ενός σαλιγκαριού και, στο μέτρο του εφικτού, δεν κυκλοφορεί παρά μόνο το βράδυ από φόβο μην τον αναγνωρίσουν."

Οι (πρόχειρες) μεταφράσεις δικές μου. Οι ερμηνείες (κυριολεκτικές, αλληγορικές, παραβολικές) δικές σας.
.
.
.

Monday, 12 March 2007

Ες Αθήναιον ανταπόδοσις

Δεν θα μπορούσα να προσπεράσω τα όσα έγραψε ο Αθήναιος για τα Errata Culinaria στο blog του, το οποίο διαβάζω και αγαπώ, και συγκεκριμένα στο post http://www.greekgastronomer.com/?p=438.

Εγώ, Ναυκρατίτης/-ις δεν είμαι. Όμως, σαν ταπεινό δευτερόκλιτο λατινικό ουδέτερο (erratum στον ενικό, errata στον πληθυντικό) κινούμαι κι εγώ στο ίδιο χρονικό και τοπικό πλαίσιο (δεύτερο αιώνα μ.Χ., τότε που οι Ρωμαίοι δικαιωματικά αποκαλούσαν ολάκερη τη Μεσόγειο mare nostrum). Σαν τη γενιά εκείνη των Ρωμαίων που δε γεύτηκε ποτέ το σίλφιο (λέγεται ότι ο τελευταίος σωζόμενος μίσχος είχε προσφερθεί στον Νέρωνα 100-τόσα χρόνια νωρίτερα), ορέγομαι κι εγώ τα του φαγητού και γράφω όπως μπορώ, για όσα ξέρω και όσα μπορώ να τεκμηριώσω. Συνοπτικά, veni, legi, dixi: κατέφθασα, διάβασα, το κοινοποίησα.

Ορμώμενος από τα σχόλια (και τα σκολιανά) που ακολούθησαν το παραπάνω post, θα έλεγα ότι ο ανήρ εστί ρήτωρ ένορχις (orador cojonudo ή con cojónes θα τον αποκαλούσαν οι σύγχρονοι Ίβηρες).

Με τα λόγια του Κάτουλλου, χαιρετώ: «Ave atque vale».
Με την ημετέραν λαλίαν: «Έρρωσο
.
.
.

Friday, 9 March 2007

Τα Errata Culinaria πρώτη σελίδα στα ΝΕΑ

ERRATA CULINARIA: η συνέντευξη

ΤΑ ΝΕΑ, Παρασκευή 9/3/2007, σελίδα 24, στήλη ΓΕΥΣΕΙΣ (Ορίζοντες), συντάκτις Νταϊάνα Κόχυλα.


Μπορείτε να βρείτε το πλήρες κείμενο της συνέντευξης στην παρακάτω διεύθυνση από την ιστοσελίδα της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ (σε μορφή pdf):
http://assets.in.gr/AssetService/Image.ashx?t=2&pg=55059&

Εναλλακτικά, μπορείτε να βρείτε την ίδια σελίδα και σε μορφή html:
http://digital.tanea.gr/subscribers/Page.aspx?d=20070309&pn=24

Τα Errata Culinaria ευχαριστούν θερμά την κ. Νταϊάνα Κόχυλα για το ενδιαφέρον της, την υπομονή της και την επιμονή της ώστε να διευθετήσει τη συνέντευξη αυτή. Επίσης, θερμές ευχαριστίες για το ότι αφιέρωσε παραπάνω από μία σελίδα της έγκριτης εφημερίδας της στα Errata Culinaria.

Είναι ωραίο να γνωρίζεις ότι δεν είσαι ο μόνος που έχει κουραστεί από την προχειρότητα των όσων εντύπως μας σερβίρονται καθημερινά.
.
.
.

Thursday, 8 March 2007

errata culinaria και ΤΑ ΝΕΑ

Τα ΝΕΑ, 28/2/2007, συντάκτις Εύη Ελευθεριάδου. Αντιγράφω:

Γευστικές αβλεψίες. Λάθη στους μαγειρικούς όρους και μεταφραστικά μαργαριτάρια ξετρυπώνει παντού αυτό το νέο απολαυστικό - γλωσσικά - blog. Αν, για παράδειγμα, οι μελιτζάνες (aubergines) γίνουν Αβορίγινες ιθαγενείς της Αυστραλίας (Aborigine) και η πηγή φωτός (beacon) μπέικον (bacon) πηγή, το άγρυπνο μάτι του μπλόγκερ παραμονεύει και εντοπίζει τις «λεπτές» αυτές διαφορές (http: //www.errata-culinaria.blogspot.com).



Η σχετική σελίδα από ΤΑ ΝΕΑ.
(αν θυμάστε διαφορετική ηλεκτρονική διεύθυνση, αυτό οφείλεται στο ότι ΤΑ ΝΕΑ, κάποια στιγμή μετά τον Φεβρουάριο 2007, άλλαξαν τη δομή της ηλεκτρονικής τους έκδοσης )

Τα Errata Culinaria ευχαριστούν θερμά την κ. Ελευθεριάδου για τη συμπερίληψή τους στη στήλη της.
.
.
.

Thursday, 1 March 2007

η χειμία έγινε χημεία

Τα Errata Culinaria ασμένως (avec plaisir) ανακοινώνουν ότι
το erratum (παρόραμα, λάθος) που είχε επισημανθεί στο post
με τίτλο "Χειμία" (http://errata-culinaria.blogspot.com/2007/01/matre-1212007.html)
πρόσφατα αποκαταστάθηκε και δεν υφίσταται πλέον.

Με τη σχετική ιστοσελίδα του έλληνα ζαχαροπλάστη-maître διορθωμένη, γλυκαίνεται τώρα και το ματάκι μας κι όχι μονάχα το χειλάκι μας.


So sad, so fresh, the days that are no more.
Alfred Tennyson (1809–1892), British poet.
The Princess
"Tears, Idle Tears, I Know Not What They Mean"
.
.
.