"Alexandre Dumas concoctant une bouillabaisse de personnages" (από το fr.wikipédia.org)

Sunday 30 September 2007

Ουλαλά! Μενού γκαλά!

.
Σήμερα διαβάζουμε επιλεκτικά από το «Μενού εκδηλώσεων - δεξιώσεων - γκαλά μενού» (sic) που μας προτείνει αλυσίδα ελληνικών νησιωτικών ξενοδοχείων. Μιας και η εν λόγω αλυσίδα είναι αρκετά μεγάλη, το μενού αυτό πρέπει να είναι πόνημα του επιτελείου F&B (Food and Beverage) ή του επιτελείου Banqueting ή Special Events. Ας δούμε λοιπόν τι το εκλεκτό μας προσφέρουν για να μας δελεάσουν.

Τα αποσπάσματα σημειωμένα με κόκκινο προέρχονται αυτούσια από την ιστοσελίδα τους http://www.#.gr/conference/menus/gala-gr.htm (όπως πάντα, το # στην διαδικτυακή διεύθυνση προσδίδει μία νότα privacy, αποκρύπτοντας την ταυτότητα των σφαλλόντων). Τα υπόλοιπα σε χρώμα μαύρο αποτελούν τα σχόλιά μας.

γαρίδες με ουρές φοίνικα
Αυτό πρέπει να ομολογήσουμε ότι μας προβλημάτισε αρκετά, σε σημείο που να πούμε: «Μεταφραστικό λάθος θα είναι». Ανατρέξαμε λοιπόν στο φίλο μας τον Google ο οποίος για το palm tails δίνει σήμερα 21 ευρήματα, ενώ για το palm hearts δίνει σήμερα περίπου 45.000 ευρήματα. Μήπως οι συγγραφείς του μενού εννοούσαν το palm hearts (φωτό), ή καρδιές φοίνικα, λοιπόν;

άγριο ρύζι "Basmati"
Όχι παιδιά – εδώ τα έχετε μπερδέψει. Δεν προσδίδετε περισσότερη αίγλη στο basmati αν το ονομάσετε "άγριο". Το ρύζι basmati αποτελεί μία ποικιλία του εξημερωμένου, καλλιεργημένου ρυζιού, του oryza sativa (όρυζα η εδώδιμος). Το άγριο ρύζι είναι τριτοξάδερφο (και βάλε) του καλλιεργημένου, και έχει το επιστημονικό όνομα zizania palustris.

φρέσκα λαχανικά εποχής με ελαφριά σάλτσα από κάρρυ, μάγκο τουρσί, κομπόστα από Lynchees
Το εξωτικό φρούτο που οι αξιότιμοι συγγραφείς εννοούν είναι το lychee ή litchi, με το επιστημονικό όνομα litchi chinensis. Η διαφορά είναι μικρή, θα μου πείτε.

Έλα όμως που η λέξη Lynchees παραπέμπει στη μέθοδο του λυντσαρίσματος ή lynching (από τον κύριο Λυντς ή Λιντς). Όταν πηγαίναμε στο φροντιστήριο αγγλικών, η κυρία μας εξηγούσε τη διαφορά μεταξύ employer (εργοδότης) και employee (ο εργαζόμενος). Έτσι και εδώ, λοιπόν, η λέξη Lynchees (με κεφαλαίο, μάλιστα) δηλώνει αυτούς που λυντσάρονται με συνοπτικές δια βοής διαδικασίες, χωρίς την πολυτέλεια της δίκης, της ακροαματικής διαδικασίας, ή της υπεράσπισης.

τηγανητός ανθός μπρόκολου με σάλτσα κρεμπίς
Μήπως εδώ εννοούν τη σάλτσα gribiche (γκριμπίς), δηλαδή μαγιονέζα η οποία παρασκευάστηκε με σφιχτοβρασμένο κρόκο αβγού (αντί για ωμό), μαζί με ψιλοκομμένο βρασμένο ασπράδι αυγού, κάπαρη και μυριστικά, όπως μας λέει το Larousse Gastronomique;

Μήπως πάλι εννοούν σάλτσα écrevisse (εκρεβίς), δηλαδή με καραβιδάκι του γλυκού νερού, αυτό που οι γαλλόφωνοι Cajun της Νέας Ορλεάνης αποκαλούν crawfish;

Πάντως σάλτσα κρεμπίς εγώ δεν έχω ακούσει.

τουρνέντο Ροσσίνι
Αφού ο Ροσσίνι (ξέρετε ποιος … ο συνθέτης των έργων «Ο κουρέας της Σεβίλλης», «Γουλιέλμος Τέλλος») είναι Ιταλός, έτσι πρέπει να είναι και να προφέρονται τα «τουρνέντο».

Δηλαδή, α λα τσιτά ντι Ατένε, υπάρχει το Παρτενόνε και το Ακρόπολι, καθώς και το Πόρτο ντι Πιρέο, όπου η κυρίαρχη – ντομινάντε- ομάδα είναι ο Ολιμπίακο, ενώ στο πάλαι ποτέ «κλεινόν άστυ» η ντομινάντε ομάδα είναι ο Πανατινάικο. Έτσι λοιπόν και το «τουρνέντο» των συγγραφέων μας.

Βέβαια, παρακάτω στο μενού, η γαλλική γραφή (tournedos) και προφορά δικαιώνονται, εφόσον το ίδιο κοψίδι κρέατος προφέρεται και γράφεται πλέον σωστά στο πιάτο «τουρνεντό Βίλλα Μποργκέζε». Αχ, αυτοί οι Βοργίες – la famiglia Borghese. Το θέμα είναι ποια από τις δύο προφορές οι συγγραφείς θεωρούν σωστή, αλλά μάλλον θα μείνουμε με την απορία.
.
.
.

Thursday 27 September 2007

Ευχαριστίες

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους παρακάτω bloggers που προσέθεσαν τα Errata Culinaria στην προμετωπίδα τους:


ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΕΥΘΥΝΗ
http://meaculpa1.blogspot.com/


Парвус клуб
http://mauro-probato.blogspot.com/

Sunday 23 September 2007

Ιn vino veritas aut in vino absurdum?

'Στο κρασί βρίσκεται η αλήθεια (η αλάθεια), ή μήπως στο κρασί βρίσκεται ο παραλογισμός;'

Αντιγράφω κατά λέξη (verbatim):

" Η κατηγορία Ο.Π.Α.Π. (Ονομασία Προέλευσης Ανωτέρας Ποιότητας).
Περιλαμβάνει πολλά από τα καλύτερα κρασιά της Ελλάδας. Υπάρχουν 20 περιοχές ως τώρα που έχουν δικαίωμα Ονομασίας Προέλευσης. Στη Βόρεια Ελλάδα, υπάρχουν οι ονομασίες Ζίτσα, Αμυνταίο, Γουμένισα και Νάουσα. Στη Χαλκιδική η Ονομασία Πλαγιές Μελιτονά, στη Θεσσαλία ο Αγχίαλος και το Ραψάνη. Κοντά στην Αθήνα, υπάρχει η ονομασία της Κάντζας, στην Πελοπόννησο, οι ονομασίες της Πάτρας, Μαντινεία και Νεμέα. Στα Ιόνια νησιά, υπάρχει το Ρόμπολα Κεφαλονιάς και στα νησιά της Πάρου, της Λήμνου, της Ρόδου και της Σαντορίνης υπάρχουν το Πάρος, το Λήμνος, το Ρόδος, το Σαντορίνη. Τέλος, στην Κρήτη υπάρχουν οι ονομασίες Προέλευσης Αρχάνες, Πεζά, Σητεία και Δάφνες. "
(Οι επισημάνσεις με κόκκινο, δικές μου.)

ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ:
Απόσπασμα με τίτλο "Γαστρονομία -> Τα ελληνικά κρασιά" από ιστοσελίδα κρατικού (παρακαλώ...) φορέα υπεύθυνου για την προβολή της χώρας μας στο εξωτερικό, αλλά και σ' εμάς τους ίδιους. Η σχετική διεύθυνση είναι http://www.#.gr/pages.php?pageID=469&langID=1. Ως συνήθως, στη διαδικτυακή διεύθυνση υπάρχει ο χαρακτήρας # που αποκρύπτει μία λέξη ώστε να περισώσει τα προσωπικά (ας τα πούμε κι έτσι) δεδομένα των ανεγκέφαλων.

ΣΧΟΛΙΟ:
Τι να πρωτοπείς και από πού να το πρωτοπιάσεις το κείμενο; Ανευθυνότητα, άγνοια, σάχλα, πασάλειμμα...

Το αστείο είναι ότι υπάρχει και αντίστοιχο αγγλικό κείμενο (είπαμε, ο κρατικός φορέας απευθύνεται urbi et orbi, στους της ελληνικής παιδείας μετέχοντας αλλά και στους ανά τον κόσμο απαίδευτους "βαρβάρους") το οποίο υπάρχει στη διεύθυνση http://www.#.gr/pages.php?pageID=469&langID=2.

Κατά πάσα πιθανότητα, πρώτα γράφτηκε το αγγλικό κείμενο, και μετά κάποιος άλλος ανέλαβε το έργο του εξελληνισμού. Αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι το αγγλικό αντίστοιχο εδάφιο τελειώνει με την πρόταση "The above categories of Appellations have a blue and a red banderole respectively, affixed over the mouth of each bottle" η οποία θα έπεσε βαριά στον μεταφραστή, ο οποίος και την παρέλειψε.

Να αναγνωρίσουμε στον μεταφραστή και κάποια γνώση Κρητικής (ή έστω οινικής) γεωγραφίας, μιας και έγραψε "Αρχάνες", ενώ το αγγλικό πρωτότυπο έγραφε "Acharnes". Έχω ακούσει για τις επεκτατικές βλέψεις ορισμένων Κρητών και Κρησσών, αλλά η Κρήτη να φτάνει μέχρι το Μενίδι λίγο εξτρίμ (και εξόχως Αριστοφανικό) μου ακούγεται. Η γνώση Κρητικής γεωγραφίας σταματά εκεί, μιά και οι Δαφνές γίνονται Δάφνες. Μετά, η γεωγραφία εκπίπτει σε γεω-ταφία, με τον μεταφραστή να "σκοτώνει" τα τοπωνύμια με το να τα μετεγγράφει άλλ' αντ' άλλων από τα αγγλικά. For the record, τα σωστά είναι Αμύνταιο, Μελίτων ή Μελίτωνας, η Αγχίαλος και Ρομπόλα.

Ένα κείμενο που επιθυμεί να διαφωτίσει τον αναγνώστη για τα ελληνικά κρασιά ΟΠΑΠ, πώς μπορεί να είναι απλά ένα κατεβατό γεωγραφικών τοπωνυμίων και μάλιστα γραμμένων λάθος;

Ίσως οι συντάκτες της ιστοσελίδας και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι που τους αναθέτουν το έργο της συγγραφής θα έπρεπε ν' ακολουθήσουν τη συμβουλή του Παύλου στην α' προς Τιμόθεον Επιστολή:

μηκέτι ὑδροπότει, ἀλλὰ οἴνῳ ὀλίγῳ χρῶ διὰ τὸν στόμαχον καὶ τὰς πυκνάς σου ἀσθενείας
μηκέτι υδροπότει, αλλά οίνω ολίγω χρω δια τον στόμαχον και τας πυκνάς σου ασθενείας (για όσους οι υπολογιστές τους δεν διαβάζουν πολυτονικά)
Drink no longer water, but use a little wine for thy stomach’s sake and thine often infirmities (5:23)
.
.
.

Sunday 16 September 2007

Άντε, Ζάντε μπαγαπόντε!

.
.

ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ:
Συσκευασία από Ζακυνθινές μάντολες (καβουρντισμένα και καραμελωμένα αμύγδαλα).
.
ΣΧΟΛΙΟ:
Θα σχολιάσουμε τα σημεία που έχουν μαρκαριστεί με κίτρινο στην παραπάνω φωτογραφία. Ως συνήθως, η φωτογραφία είναι σε αρκετά μεγάλη ανάλυση ώστε, αν κάνετε κλικ πάνω της, να μεγεθυνθεί σε ικανοποιητικό βαθμό.
..
Ξεκινάμε με το υπ' αριθμ. 1:
Η απορία που γεννάται είναι: Εγώ, ως αγοραστής, πληρώνω ένα καθορισμένο ποσό. Το πληρώνω για 200 ή για 250 γραμμάρια; Έλα ντε! Πάνω σε ποια ποσότητα θα βασίσω τη θερμιδομέτρησή μου, ε;
.
-Κι αν πρόκειται για μικτό και καθαρό βάρος; (ρωτάει ο συνήγορος του διαβόλου)
Τότε, όμως, θα έπρεπε το 200 και το 250 να αναγράφονται δίπλα-δίπλα (με ίδια τυπογραφικά στοιχεία) και να αναφέρεται ξεκάθαρα ποιο νούμερο αντιστοιχεί σε τι, και όχι με τερτίπια όπως εδώ (το ένα νούμερο μακριά από το άλλο, το ένα νούμερο με μαύρο μελάνι και το άλλο με άσπρο).
.
Μήπως, λέω εγώ τώρα, μπαίνει κανένα αυτοκολλητάκι ώστε να κρυφτεί το ένα από τα δύο νουμεράκια (χωρίς απαραίτητα ν' αλλάξει το βάρος του συσκευασθέντος και πωλουμένου προϊόντος) για να κάνουμε καμία αρπαχτή στις εξαγωγές; Το λέω αυτό (προλογιζόμενο με "μήπως", βέβαια) διότι έχω δει με τα μάτια μου ελληνικά προϊόντα από μικρές βιοτεχνίες και οικοτεχνίες σε σουπερμάρκετ, μπακάλικα και γκουρμεδομάγαζα του εξωτερικού τα οποία (προϊόντα) άφηναν (μικρότερη ή μεγαλύτερη) ασάφεια στην περιγραφή του βάρους στη συσκευασία τους.
.
-------
Προχωράμε στο υπ' αριθμ. 2:
Εδώ και δεκαετίες, ακόμα και στην Ελλαδίτσα μας, τα συστατικά στις συσκευασίες παρασκευασμένων τροφίμων αναγράφονται με φθίνουσα σειρά περιεκτικότητας κατά βάρος. Ο Κώδικας Τροφίμων και Ποτών (άρθρο 11, νομίζω) το λέει ξεκάθαρα.
.
Αυτό σημαίνει ότι το συστατικό που περιέχεται σε μεγαλύτερη ποσότητα αναγράφεται πρώτο. Επομένως, το τελευταίο συστατικό μίας ετικέτας τροφίμου χρησιμοποιήθηκε σε μικρότερη ποσότητα στην κατασκευή του προϊόντος απ' όλα τ' άλλα συστατικά που αναγράφονται πριν από αυτό.
.
Τα συστατικά της φωτογραφίας μας αναφέρονται ως: "Μέλι - αμύγδαλα και ζάχαρη".
Η κοινή λογική λέει ότι η σειρά θα έπρεπε να είναι "αμύγδαλα, ζάχαρη, μέλι".
.
Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι σε πολλές από τις μάντολες που φτιάχνονται για ευρεία κατανάλωση, το μέλι αποτελεί άγνωστο συστατικό. Γλυκόζη ναι, ζάχαρη ναι, υποκατάστατο μελιού ναι, αμυλοσιρόπιο πιθανόν, καραμελόχρωμα πιθανόν.
.
-Είσαι ένας κακόπιστος τυπολάτρης και κακολογείς ένα παραδοσιακό προϊόν. Δηλαδή είναι αμαρτία μία ετικέτα προϊόντος που κατασκευάζεται σε τοπική κλίμακα να παραμένει η ίδια εδώ και 30 χρόνια; (λέει ο συνήγορος του διαβόλου)
.
Η φωτογραφία είναι όντως 20+ ετών.
Όμως, αντερωτώ, όταν οι αξιότιμοι βιοτέχνες άλλαξαν τη μακέτα της ετικέτας προ πενταετίας για να φαίνονται τα νέα, δεκαψήφια τηλέφωνα (αν δείτε τη φωτογραφία κάτω δεξιά, φαίνονται τα πρώτα 5 ψηφία), δεν μπορούσαν να επανορθώσουν τα του βάρους και τα των συστατικών;
.
Αυτή είναι η μπαγαποντιά. Δηλαδή αλλάζουμε την ετικέτα ώστε να έχει τα σωστά μας τηλέφωνα, αλλά ταυτόχρονα αγνοούμε τις διατάξεις και τελικά και τον καταναλωτή, κάνοντας την πάπια για το βάρος και για τη σειρά αναγραφής των συστατικών.
.
.
.

Monday 10 September 2007

Coquina pura

[Όπως στον Κώδικα Ντα Βίντσι και την εκεί περιεχόμενη lingua pura ένα πράμα...]

Αντιγράφω:

" Η κουζίνα του, 100 τετραγωνικά μέτρα, καθώς και οι υπόλοιποι βοηθητικοί χώροι, αποθήκες, ψυγεία, κελάρι, κλπ (άλλα 200 τετραγωνικά μέτρα) είναι άριστα οργανωμένα, εξοπλισμένα και καθαρά. Η κυρίως κουζίνα από μάρμαρο και ανοξείδοπο, με ψευδοροφή χειρουργείου για τους μύκητες και τα μικρόβια, μπορεί να εξυπηρετήσει 350 άτομα την ώρα. Ομολογουμένως ούτε τα καλύτερα ξενοδοχεία και εστιατόρια της Αθήνα, δεν διαθέτουν τέτοιους χώρους και εξοπλισμό. "
(οι επισημάνσεις με κόκκινο, δικές μου)

ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ:
Ιστοσελίδα γεωγραφικο-τουριστικού περιεχομένου. Το συγκεκριμένο εδάφιο αναφέρεται σε ένα εστιατόριο, το οποίο και επαινεί.

ΣΧΟΛΙΟ:
Προφανώς, στην πρώτη επισήμανση η λέξη θα έπρεπε να είναι "ανοξείδωτο".

«Ψευδοροφή χειρουργείου για μύκητες και μικρόβια», λέει το κείμενο.

Να υποθέσω ότι οι πλάκες της ψευδοροφής (acoustic tile στα αγγλικά) είναι από κάποιο υλικό το οποίο αποθαρρύνει τον πολλαπλασιασμό μικροοργανισμών. Υπάρχουν αρκετές υλοποιήσεις της τεχνολογίας αυτής, υλοποιήσεις που αγάλι-αγάλι φτάνουν και στον κοινό καταναλωτή. Το βλέπουμε ήδη σε ορισμένα οικιακά ψυγεία τα οποία καυχώνται αντι-μικροβιακές επιστρώσεις (παραγώγων αργύρου ή πολυμερών) στο εσωτερικό τους.

Όμως, προκύπτει το εξής θέμα: η κάτω επιφάνεια της ψευδοροφής (αυτή που βλέπουν οι μάγειροι--αν βέβαια προκάμουν και σηκώσουν κεφάλι από τα τηγάνια και τις κατσαρόλες) σκοτώνει τους μύκητες και τα μικρόβια. Η πάνω της επιφάνεια, ζεστή και θαλπερή (αφού από εκεί περνούν όλοι οι αντι-αισθητικοί σωλήνες του ζεστού νερού και οι αεραγωγοί εξαγωγής των απορροφητήρων και των φούρνων) και σίγουρα σκοτεινή, αποτελεί ένα πρώτης τάξεως βιότοπο (έως και ballroom) για πολυάριθμα Δικτυόπτερα τα οποία ανέμελα σουλατσάρουν, διαιωνίζουν το είδος τους και ανενόχλητα τραγουδούν:

La cucaracha, la cucaracha,
Ya no puede caminar
Porque no tiene
Porque le falta
Marijuana que fumar.

Σε (λίαν) ελεύθερη απόδοση:

'Απόκαμε η κατσαρίδα
Δε μπορεί πια να βαδίσει
Μια και δεν έχει
Μια και της λείπει
Λίγη «φούντα» να καπνίσει. '

Μέχρι που κάποια στιγμή, νομοτελειακά, κάποιο από τα Δικτυόπτερα αυτά ("φτιαγμένο" ή όχι, δεν γνωρίζω) θα ξετρυπώσει, σαν άλλη Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, στον κόσμο κάτω από την ψευδοροφή και θα έλθει σε επαφή με κάποιο από τα φαγητά μας ή με τα εφόδια του εν λόγω εστιατορίου, το οποίο πλέον θα απέχει αρκετά από το να χαρακτηριστεί ως "χειρουργείο".
.
.
.

Monday 3 September 2007

Τσούκου-τσούκου τα κουκούτσα 4

Τι έχουν να πουν για το θέμα φορείς ελέγχου τροφίμων από άλλες χώρες;
.
Ο Βρετανικός φορέας ελέγχου τροφίμων μας συμβουλεύει ότι 1-2 πυρήνες από βερίκοκο (το εσώτερο μαλακό μέρος, αυτό που προκύπτει αν σπάσουμε το σκληρό κουκούτσι του βερίκοκου) αποτελούν ασφαλή προς κατανάλωση ημερήσια ποσότητα, πράγμα που σημαίνει ότι οι σπόροι αυτοί είναι δυνητικά δηλητηριώδεις και απλά ο καταναλωτής πρέπει να ξέρει τι καταναλώνει και σε τι ποσότητες. Σχετική παραπομπή:
http://www.food.gov.uk/news/newsarchive/2006/apr/apricot
Νομίζω ότι η φράση "ασφαλής προς κατανάλωση ημερήσια ποσότητα" δηλώνει ότι:
  • τυχόν ίχνη κυανιούχων ενώσεων μεταβολίζονται
  • η πρόσληψη κυανίου μέσω τροφής δεν έχει αθροιστικό αποτέλεσμα (δεν είναι το ίδιο σαν να καταναλώνεις λ.χ. βαρέα μέταλλα) - με άλλα λόγια, μπορείς να ξαναφάς κουκούτσια βερίκοκου και αύριο, και ξανά μεθαύριο, χωρίς βλαβερές συνέπειες

Ο Αμερικάνικος Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) σε σχετικό έγγραφό του (http://www.cfsan.fda.gov/~dms/qa-ind5h.html) επιτρέπει την εισαγωγή αμυγδάλων στις ΗΠΑ εφόσον το ποσοστό πικραμύγδαλων (αυτά είναι που περιέχουν τις κυανιούχες ενώσεις) σε κάθε παρτίδα δεν ξεπερνά το 5%. Αναφορικά με τα παρασκευάσματα πολτών από αμύγδαλα και από άλλους παρόμοιους καρπούς, η συγκέντρωση υδροκυανίου, το οποίο φυσιολογικά απαντάται στους σπόρους αυτούς, δεν πρέπει να ξεπερνά τα 25 ppm (μέρη ανά εκατομμύριο).

Υπάρχει επίσης και το σχετικό έγγραφο της αρμόδιας Καναδικής αρχής
http://www.hc-sc.gc.ca/ewh-semt/pubs/water-eau/doc_sup-appui/cyanide-cyanure/index_e.html το οποίο επισημαίνει ότι κυανιούχες ενώσεις απαντώνται σε τρόφιμα, και απλά συμβουλεύει όρια στην κατανάλωση ορισμένων τροφών. (Προσέξτε, αν θέλετε, το καναδικό cheek-to-cheek αγγλικών και γαλλικών ακόμα και σε ιντερνετικές διευθύνσεις - είδες τι πρέπει να κάνεις όταν πρέπει να διατηρήσεις ισορροπίες;)

Ο δικός μας ΕΦΕΤ περί άλλων τυρβάζει (ενδεικτικό είναι το ότι στην ιστοσελίδα του δεν υπάρχει καν η δυνατότητα αναζήτησης [search] – τουλάχιστο δεν την βρήκα εγώ στα 10 λεπτά που έψαχνα) και απλά νοιάζεται για τις αρμοδιότητες που το Κράτος (ορθώς ή όχι, δε γνωρίζω) του αφαιρεί για να τις δώσει στο Υπουργείο Γεωργίας.

Ενδεικτικό της κατάστασης είναι το ότι αν χρειαστεί να βγει ο (νυν) Πρόεδρος του ΕΦΕΤ μπροστά στα τηλεοπτικά ματσούκια και μαρκούτσια, θα του δοθούν 15 δευτερόλεπτα στον αέρα (με πολλά περισσότερα δευτερόλεπτα να καταλήγουν στο delete bin της μονταζιέρας). Ο πρώην Πρόεδρος, όμως, θα τύχει διπλάσιας και τριπλάσιας τηλεοπτικής έκθεσης και περισπούδαστα θα εκθέσει (πάντα με μειλίχια, μελίρρυτη και ευφημιστική διατύπωση) το τι θα έπρεπε να γίνει, το τι γίνεται σε άλλες χώρες, το ποια είναι η καθιερωμένη διαδικασία κλπ κλπ. Επιμελώς, αποφεύγει να μας πει γιατί επί θητείας του δεν έπραξε αυτά που τώρα κηρύττει και ευαγγελίζεται.

---------------------------

Συνοψίζουμε (απλουστεύοντας) την όλη ιστορία με τα κουκούτσια και το υδροκυάνιο:

Ό,τι έκαμε η Α (παρουσιάζοντας τη συνταγή) ήταν καλά καμωμένο.

Η Β, συνεπικουρούμενη και από τις γνώσεις της στη χημεία, επιτέθηκε στην Α δείχνοντας υπερβάλλοντα ζήλο και το τράβηξε πολύ το θέμα, όσο αφορά στον κίνδυνο για τη δημόσια υγεία. Στην πορεία, η Β παρέβλεψε (κάτι που δεν έπρεπε, εφόσον γνωρίζει χημεία) ότι κυανιούχες ενώσεις υπάρχουν μπόλικες στη φύση και στα τρόφιμά μας. [Υδροκυάνιο ανιχνεύεται ακόμα και στο αίμα των καπνιστών, ως προϊόν του μεταβολισμού της νικοτίνης.]

Τα υπόλοιπα σχόλια της Α ("εγώ κρίνομαι από τα 250 άτομα που ταΐζω κάθε μέρα", καθώς και κάποιες εμπειρίες της από τηλεοπτικά γυρίσματα με τη Β) δεν αφορούν τα Errata Culinaria.

Η δική μου γνώμη είναι ότι ακόμα και 1-2 νεροπότηρα από το λικέρ της Α να καταναλώσεις, η δηλητηρίαση από υδροκυάνιο δεν αποτελεί άμεσο και απτό κίνδυνο. Η μέθη και τα παρεπόμενά της, ναι.

Όσο για τη βιταμίνη Β17 (γνωστή και ως αμυγδαλίνη) την οποία δεν συζητήσαμε καθόλου, η Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία, σε σχετικό άρθρο-ανασκόπηση, μας λέει ότι η ουσία αυτή μόνο αντικαρκινική δεν θεωρείται πλέον, παρά την δημοτικότητά της μεταξύ 1950 και 1970 ως αντικαρκινικό παρασκεύασμα.

Και μια και η όλη φασαρία ξεκίνησε για τα κουκούτσια του βερίκοκου, ας κλείσουμε με ένα σχετικό Τουρκικό γνωμικό:

Βundan iyisi Şam'da kayısı


Κατά λέξη: 'Το μόνο καλύτερο απ' αυτό είναι ένα βερίκοκο απ' τη Δαμασκό'
Μεταφορικά: 'Καλύτερα δεν γίνεται'

Kαλό χειμώνα να έχουμε (ολσούν)!

.

.

.